Резиме од најважните делови на Апостолскиот поттик на Папата за семејството Amoris Laetitia
Документ кој ги собра резултатите од синодата за семејството во 2014 и 2015 година е поделен во девет глави во кои опширно се зборува за семејството во светлината на Божјиот план, за предизвиците на семејството денес, за повикот на семејството и брачната љубов.
Amoris Laetitiaе насловот на постсинодскиот Апостолски поттикза љубовта во семејството кое е претставено на 8 април 2016 година во Канцеларијата за печат на Светиот Престол. Документот кој ги собра резултатите од синодата за семејството во 2014 и 2015 година е поделен во девет глави во кои опширно се зборува за семејството во светлината на Божјиот план, за предизвиците на семејството денес, за повикот на семејството и брачната љубов – посебно за нејзината плодност – и предлага некои пасторални перспективи за придружување на човекот на патот кон бракот и во текот на бракот. Исто така зборува за посебните предизвици на разводот, разведените и цивилно повторно венчаните и за мешовитите бракови. Посебна глава е посветена на воспитувањето на децата, како што и цела една глава зборува за следење, расудување и интеграција на човекот во неправилна состојба.
На почетокот на текстот папата Фрањо напоменува дека „не треба сите доктринарни, морални или пасторални расправи да бидат решение за влијанието на учителството.“ Инсистирајќи на тоа – вели – на „единството на доктрините и праксата“ кое е неопходно во Црквата можат да постојат „различни начини на толкување на одредени аспекти на доктрините или некои последици кои следуваат од нив“, земајќи ја во предвид културата, традицијата и предизвиците во одделни земји.
Во светлината на Словото
Во првата глава истакнува дека Божјото Слово не е „серија апстрактни тези, туку придружник на патот кон семејството, исто така и за „оние во криза“ затоа што им ја „назначува дестинацијата на патувањето.“ Поаѓајќи од Книгата Битие нагласува две карактеристики на брачната љубов: дијалоготот и единството. Потоа се фокусира на важноста за нежност, а децата ги нарекува „живи карпи“ на семејството. На крајот го спомнува проблемот на невработеноста и трагедијата за семејствата – бегалци.
Реалности и предизвици за семејството
Во втората глава Папата ги наведува тешкотиите со кои денешното семејство се соочува како индивидуализмот кој ја отпушта слободата и праведноста од вистината, вредностите и начелата и „културата на привременото“. И покрај тоа христијанскиот пример не треба да биде само „реторичко осудување на актуелните зла“, што би значело да паднеш во „замката на самоодбранбените жалопојки“ кои се далеку од „мисионерските креативности“. Христијанскиот пример треба да претставува причини и мотивација за бракот и семејството. Според папата Фрањо потребна е „здрава автокритика“ за начинот на претставување на бракот кој беше фокусирана само на должноста на раѓање деца и „доктринарни, биоетички и морални прашања“ како да се работи за „товар кој цел живот треба да се издржи.“
Посебно истакнува неколку предизвици за семејството кои се препознати на синодите: менталитетот против раѓањето на деца, слабеење на верската пракса, злоупотребата на децата, миграцијата, прогонот на христијаните, староста и инвалидноста, сиромаштвото, кохабитацијата и истополовите заедници, насилството над жените и родовата идеологија. Силно го осуди секој обид за државно наметнување на контрацепција, стерилизација и абортус и нагалсува дека вонбрачниот живот и истополовите заедници не може да се изедначат со бракот. Истакнува дека е „вознемирувачко“ што идеологиите, како оние родовите, „наметнуваат едниствена мисла која исто така го одредува образованието на децата.“
„Билошкиот пол и општествено-културната улога можат да се разликуваат, но не и да се разделат“ – пишува Светиот Отец.
к.мк
