Многу светци се соочувале со пандемии во текот на целиот свој живот. Што можеме да научиме од нив?
Додека светот сè уште се бори да ги помине разорните ефекти од пандемијата на коровавирус Kovid-19 – смртни случаи, хоспитализации и незамислива скала на економска штета – може да биде корисно да се види како светот бил угнетуван од сличен вирус и како овој светец реагирал на него.
Пред нешто повеќе од 100 години, светот беше погоден од вирусот на грип Х1Н1, исто така наречен шпански грип.
Траел од февруари 1918 година до април 1920 година и заразил околу 500 милиони луѓе ширум светот, што во тоа време беше околу една третина од светската популација.
Бројот на загинати се проценува на помеѓу 20 и 50 милиони, иако некои експерти веруваат дека починале дури 100 милиони. Овие бројки ја прават една од најсмртоносните пандемии во историјата на човештвото.
Лично страдање
Свети Падре Пио – кој во тоа време штотуку добил стигми – исто така бил заразен, како и луѓето блиски до него во Сан Џовани Ротондо и Пieтрелчина: браќа, духовни синови и ќерки, па дури и членови на неговото семејство, пишува Алетеја.
Сите овие луѓе – вклучувајќи го и Падре Пио – доживеале чувство на напуштеност и страдање.
За својата нова книга „Пандемија на Падре Пио: Ученик на Богородица жалосна“ Стефано Кампанела го истражуваше овој период. Како директор на Теле – радио Падре Пио во Сан Џовани Ротондо, Кампанела го искористи пристапот до бројните преписки меѓу Падре Пио и други лица за да го реконструира овој малку познат период од раниот живот на Падре Пио.
Она што веднаш станува јасно е како Падре Пио ја видел провидноста Божја во текот на целата Голгота, и покрај неговите лични страдања и страдањата на неговите најблиски.
Во вториот дел од 1918 година, Падре Пио бил легнат во кревет помеѓу септември и декември поради шпанскиот грип. Иако не ги доживеа најлошите последици од болеста, тоа му предизвика огромно страдање затоа што погоди многу луѓе блиски до него.
На многу монаси капучини од неговиот манастир и се слошило, а некои биле вовлечени во италијанската армија и принудени да војуваат во првите редови за време на Првата светска војна.
На крајот, монашката заедница на Падре Пио од Сан Џовани Ротондо се сведе на само три фратри, бидејќи останатите беа болни или повикани на воена служба.
Во писмото до една од неговите духовни ќерки Антониети Вона, од 27 октомври, Падре Пио напиша:
Одговарам на твоето писмо со неколку дена задоцнување заради моето здравје, кое остава зад себе многу желби. Јас сум надвор од опасност, тоа е точно, но се чувствувам многу слабо и беспомошно поради зафатеноста. Fiat voluntas Dei [Нека се изврши волјата Божја].
Во друга преписка со отец Бенедето Нардела, негов духовники провинцијал го прашува Падре Пио за неговиот поглед на пандемијата. Падре Пио веќе беше познат по своите духовни дарови, а о. Бенедето го замоли да помогне во толкувањето на настаните што се случувале.
Во писмото од 19 октомври 1918 година, о. Бенедето го прашува Падре Пио: „Кажи ми каде се упативме со оваа чума? Што не очекува во иднина? Се плашам да забележам дека правдата не е задоволена и небото станува сè потемно”.
Падре Пио одговори: Тековната чума, која Бог ја дозволил е да го приближи човекот до божеството како негова главна цел. Тоа е ослободување на прогонот на децата Божји што ќе ги следи децата на овој свет, како праведен плод на сегашната војна. Не плашете се дека беззаконието ќе ја победи правдата; туку неправдата сама ќе се скрши и правдата ќе триумфира.
И во обете овие писма ја гледаме непоколебливата вера на Падре Пио во Бога во сите околности. Светителот ја препознал Раката Божја дури и за време на бруталната пандемија што го опустоши светот.
Меѓугорје инфо/к.мк
