Епископот Стојанов и архиепископот Васил во Скопје присуствуваа на манифестација во чест на Светите Кирил и Методиј
По повод 30 години од осамостојувањето на Македонија и 100 години од раѓањето на основоположникот на современиот македонски јазик Блаже Конески, како дел од содржините за чествувањето на Светите Кирил и Методиј, на 20 мај 2021 година во организација на Владата на Македонија и Амбасадата на Словачка во Македонија во Културно – инфомрмативниот Центар – Скопје се одржа изложба „По трагите на Свети Кирил и Методиј“ и промоција на Библиофилското издание „Проглас“ од Константин Филозоф – Свети Кирил на старословенски, словачки и македонски јазик. На овој настан учество зедоа Скопскиот бискуп и Струмичко – Скопски епарх монс. Киро Стојанов и католичкиот архиепископ од Кошице, Словачка монс. Кирил Васил.
Покрај нив присутни беа и амбасадорот на Словачка во Македонија Хенрик Маркуш, Архиепископот на Македонската Православна Црква – Охридска Архиепископија, господин господин Стефан, професор доктор Никола Јанкуловски, ректор на Универзитетот „Свети Кирил и Методиј“, Стојан Лекоски приредувач на библиофилското издание на „Проглас“ од Константин Философ – Св. Кирил, како и други високи гости од Македонија и Словачка.
Во продолжение го пренесуваме во целост обраќањето на католичкиот архипископ од Кошице Кирил Васил.
Почитуван господине Премиер, Ваша Екселенцијо господине Амбасадоре, Ваши Високпреосвештенства, почитувани господа и госпоѓи,
Имам посебна чест што можам да бидам тука денес и да учествувам на отворањето на изложбата „По стапките на Светите Кирил и Методиј“. Следењето на нивните траги во историјата нè водат до познавање на многу земји, култури, нè запознаваат со социјалната и политичката состојба на деветти век, нè воведуваат во верските спорови и геополитичките конфликти. Многу од нив опстојуваат до денес. Во исто време, ни претставува двајца мажи кои успеаја да одржат чиста совест и високи морални вредности среде сите овие конфликти. Зошто успеаја, каква беше нивната поддршка и почетна точка? Цврсто верување во вистините на евангелието и како резултат на човечкото достоинство. Солунските браќа подеднакво го препишувале ова достоинство на „внуците на Адам“ на припадниците на сите нации, раси и култури. Одбраната на Константин – Кирил за словенскиот јазик, што тој ја презентираше во Венеција, не е само одбрана на јазикот, туку пред сè одбрана на Божјата сила и дарежливост, таа е одбрана на универзализмот и универзалното човечко братство.
Во погледите на Светите Кирил и Методиј не постоеле достојни и недостојни јазици, големи или мали народи. Слично на свети Павле, учителот на народите, исто така и тие беа убедени дека нема разлика за оние што го примиле Христа, нема повеќе Евреин или Грк, туку дека сите се едно во Христа. Како и да е, овој христијански универзализам не ги доведе до губење на свеста за сопствениот идентитет, до идејата за глобализиран човек растргнат од сопствените корени, без своја посебност. Напротив, христијанското гледиште за човекот ги навело да го почитуваат секој народ, нација и јазик. Божјото Слово стана тело – влезе во историјата на човештвото пред две илјади (2000) години во Израел, народ кој беше избран од Бога, но кој сепак често се споменува во Светото Писмо како „тврд врат“, народ кој никогаш не ги разбра во својата историја Божјите цели и не го прифаќаше дарот што Бог сакаше да му го довери.
Словото Божјо, преку Светите Кирил и Методиј исто така влезе во историјата на словенските народи. Фигуративно можеме да кажеме дека Божјото Слово го прими телото во писмена форма и во книгите што овие учители им ги пренеле на нашите предци. Значи, нашите народи станаа подеднакво „избрани народи“, но сепак тие често се манифестираа како оние кои исто така се „тврд врат“, кои не се секогаш подготвени целосно да ги прифатат Божјите вистини. Но, народите се составени од поединци, и затоа прашањето за прифаќање на Божјата вистина за нас самите и за човекот и смислата на неговиот живот е прашање на кое секој од нас треба да одговори лично. Можеме да станеме место на објава на Божјата љубов и добрина и со тоа да го смениме светот, или можеме да го покажеме „тврдиот врат“ на нашиот егоизам и кратковидост во следење на лажно, очигледно, привремено добро.
Пример за Свети Кирил и Методиј, нивниот огнен предизвик, што тие го вклучија во Прогласот и кој денес го слушаме на современите јазици на нашите народи, е охрабрување и посветеност, понуда и должност за нас да го прифатиме овој предизвик и да го следиме овој пример – како поединци и како претставници на општеството. Божјата благодат и примерот на нашите учители со вера нека ни помогнат во ова патување.
Настанот се одржа под покровителство на примерот г-дин Зоран Заев.
к.мк
