Светиот Отец напладне се обрати со традиционалната божиќна порака и го подели благословот Urbi et orbi – Градот и светот. Папата нагласи дека Бог со доаѓањето на светот го воплоти патот на средбата и дијалогот за да можеме ние да го запознаеме и по нив да чекориме со доверба и надеж.
Словото Божјо кое го создаде светот и дава смисла на историјата и човештвото на неговиот пат стана тело и се всели меѓу нас. Дојде како шепот, како благ и тивок ветар за да го исполни со чудење срцето на секој маж и жена кои се отвораат за тоа таинство. Со тие зборови папата Фрањо ја започна својата традиционална божиќна порака од централната ложа на базиликата Свети Петар пред верниците собрани на плоштадот Свети Петар и пред сите кои божиќната порака на Папата и благословот го следеа преку средствата за социјална комуникација.
Словото стана тело, продолжи Папата за со нас да започне разговор. Бог не сака да води монолог, туку дијалог, рече – затоа што самиот Бог – Отецот и Синот и Светиот Дух – е дијалог. Со доаѓањето на светот, во Личност на овоплотеното Слово Бог уште повеќе го овоплоти патот на средбата и дијалогот за да можеме ние да ги запознаеме и по нив да чекориме со доверба и надеж.
Долгите патеки на дијалогот
Светиот Отец говорејќи за пандемијата која и понатаму го зафаќа светот, рече дека нашата способност за социјални односи е ставена на тешко искушение. Посилна е склоноста да се повлечеме во себе, сè да правиме сами, да престанеме да се среќаваме со другите. Тој е ризик е присутен и на меѓународно ниво, каде постои искушението на избегнување на дијалогот, a Папата предупреди на опасноста да се избираат кратки наместо долгите патеки на дијалогот
Опасноста да не го слушнеме крикот на болката
Додека во нашите срца и во целиот свет одекнува навестувањето за раѓањето на Спасителот, изворот на вистинскиот мир, продолжуваме да сведочиме ya големиот број на конфликти, кризи и спорови, напомена Папата. Толку се навикнавме на нив што големите трагедии се премолчуваат; во опасност сме да не го слушнеме крикот на болката и очајот на многу наши браќа и сестри.
Папата потоа повика да се присетиме на сирискиот народ кој повеќе од десет години проживува низ војна како и на Ирак кој се мачи околу закрепнувањето од долготрајниот конфликт. Да го слушнеме крикот на децата од Јемен, каде големата и од сите заборавена трагедија трае веќе со години обвиткана со превезот на молчењето, носејќи секојдневно човечки животи, рече.
Постојани се тензиите помеѓу Израелците и Палестинците потсети Папата, а не смееме да го заборавиме ниту Витлеем, местото во кое Исус дојде во светот, а кое поминува низ тежок период меѓу останатото и заради економски последици од пандемијата, која оневозможува доаѓање на ходочасниците во Светата Земја што негативно влијае на животот на луѓето. Светиот Отец ја нагласи и кризата во Либанон која е пропратена со загрижувачките економски и општествени услови.
Сила за да се отвориме за дијалог
Но ете во мрачната ноќ знак на надеж, рече Папата. Христос дојде во човечки лик, ги делеше нашите болки и неволји, го сруши ѕидот на рамнодушноста. Во студената ноќ ги подаде своите мали раце кон нас: на сите ние потребен, но доаѓа за се да ни даде. Да Го молиме да се отвориме за дијалогот.
Упатувајќи молба Детето Исус да донесе мир и слога во целиот свет, Папата во срцето на молитвата ги стави народите потресени од тензиите и конфликтите – Блискиот Исток, Авганистан, Мјанмар, Украина, Етиопија, регионот Сахел. Молеше Бог да го сврти погледот и на народите на Северна Африка, молејќи посебно и за оние кои страдаат во Судан и Јужен Судан и за народите на американскиот континент, да надвладеат вредностите на солидарност, помирување и мирен соживот.
Жртвите на злоупотреба и пандемијата
Сине Божји утеши ги жртвите на насилството над жените кое зема замав во ова време на пандемија. Дади им надеж на децата и младите кои се жртви на булинг и злоупотреба. Дади утеха и љубов на старите лица, посебно на најосамените меѓу нив. Подај мир и единство на семејствата, примарното место за воспитание на децата и темел на општеството, молеше Папата.
Дади здравје на болните, продолжи Светиот Отец, молејќи од Господ нека ги вдахне сите луѓе со добра волја да пронајдат најсоодветни решенија за моменталната здравствена криза и нејзините последици. Нагласи и нека се обезбеди најпотребна соодветна медицинска грижа, посебно вакцините.
Против рамнодушноста кон трагедијата на мигрантите
На крајот папата Фрањо во молбата истакна многу воени заробеници како и оние кои завршија во затвор од политички причини, молејќи наскоро да се вратат дома. Не давај да бидеме рамнодушни кон трагедијата на мигрантите, раселените лица и бегалците. Нивните очи нѐ молат да не ја свртуваме главата на другата страна, да не ја задушуваме човечноста која нѐ спојува, туку нивната историја да ја доживеваме како сопствена и да не ја заборавиме драмата нив која поминуваат, рече Светиот отец. Дај да бидеме грижливи и внимателни кон нашиот заеднички дом, молеше Светиот Отец, ги поттикна преттавниците на политичките власти да постигат плодоносни договори за идните генерации да можат да живеат во опкружување кое го почитува животот.
Надежта е силна
Многу неволји се случија на нас во ова време, рече Папата. Но, надежта е посилна затоа што „ете ни се роди“. Словото Божјо кое стана Дете, кое знае дури да плаче и кое за се му треба помош. Сакал да учи да зборува, како секое друго дете, за ние да научиме да го слушаме Бог нашиот Отец, слушајќи се едни со други и разговарајќи како браќа и сестри. О, Христе роден за нас, научи нѐ да чекориме со тебе по патиштата на мирот – со овие зборови папата Фрањо ја завршис војата порака, посакувајќи им на сите Среќен Божиќ.
Светиот Отец потоа го подели апостолскиот благослов Urbi et Orbi – Градот и светот, кој важи за целиот свет не само за оние кои се наоѓаат на плоштадот Свети Петар.
Ватикан њуз/к.мк
