Папата Фрањо на 8 март 2024 година во аудиенција ги прими учесниците на годишниот курс за покајание и прошка за свештеници и теолози кои наскоро ќе примат ракополагање, а го организира Апостолската пенитенцијарија во Рим.
Поздравувајќи ги присутните предводени од големиот покајник кардинал Мауро Пјаченца, Папата потсети дека во подготовките за Светата 2025 година, Годината на молитва е во тек. Затоа во својот говор се осврна на едноставната и богатата молитва од славењето на Светата Тајна Исповед – Чин на покајание.
Тој тврди дека и покрај малку застарениот јазик, чиишто изрази може да бидат погрешно разбрани, оваа молитва ја задржува својата пасторална и теолошка вредност. Впрочем – додаде тој – автор на молитвата е црковниот учител Свети Алфонз Марија де Лигуори, кој како урамнотежен човек беше далеку од строгоста и опуштеноста.
Папата Фрањо го подели размислувањето на три дела, според ставовите изразени во Чинот на покајанието – покајание, доверба и цврста одлука.
Покајанието не е резултат на самоанализа или психолошко чувство на вина – истакна Папата – туку извира од свеста за нашата беда пред бескрајната Божја љубов, неговата безгранична милост.
Колку повеќе човек ја гледа Божјата љубов, толку повеќе ја забележува грдоста на злото во себе. Таквата свест поттикнува размислување за себе и за сопствените дела и преобраќање – истакна Светиот Отец. Тој истакна дека Бог никогаш не се изморува да простува и нè охрабри, од друга страна, никогаш да не се измориме од него да бараме прошка.
Вториот став е довербата. Во Чинот на покајанието, покајникот признава дека Бог е најголемото и најмило добро. Тоа значи ставање на Бога во центарот на сè, како светлина на патот и основа на секој поредок на вредности, доверувајќи му сѐ. Божјото првенство ги оживува сите други љубови: кон луѓето и созданијата – објасни папата Фрањо.
Потоа доаѓа одлуката со која се изразува волјата на покајникот повторно да не падне во направениот грев. Одлуката му дозволува на христијанинот да премине од исцрпеност во скрушеност, од несовршено во совршено покајание. Зборовите: „Цврсто одлучувам дека со помош на твојата благодат повеќе нема да те навредам“ изразуваат одлука, а не ветување, напомена Светиот Отец.
Тој додаде дека „всушност, никој од нас не може да му вети на Бога дека нема да згреши повторно, а добивањето прошка не бара гаранција за беспрекорност, туку моментална одлука, донесена со вистинска намера во моментот на исповед“.
Таа обврска секогаш се презема со понизност – рече тој, посочувајќи го примерот на светиот арски парох Иван Марија Вијанеј кој вели дека „Бог ни простува дури и кога знае дека повторно ќе згрешиме“. Меѓутоа, без неговата милост не би било можно никакво преобраќање – нагласи папата Фрањо.
На крајот од Чинот на покајанието, покајникот моли: Боже, помилуј ме, прости ми! Бог и милоста се синоними и тоа е пресудно – рече на крајот Светиот Отец.
Светиот Отец ги поттикна исповедниците и оние кои наскоро ќе станат исповедници секоја исповед да ја доживуваат како единствен и неповторлив миг на благодат, бидејќи со својата служба им помагаат на своите браќа и сестри да ја искусат сладоста на Божјата љубов. Ги повика да го дадат Господовото простување великодушно и љубезно, со татковска и мајчинска нежност.
Заблагодарувајќи им се, папата Фрањо посака годината на подготовка за јубилејот да доведе до процут на милосрдието на Отецот во многу срца и на многу места, за да биде Бог уште повеќе сакан, прифатен и славен.
Ватикан њуз/к.мк
