Во пладневното обраќање пред молитвата Ангел Господов, која ја упати од прозорецот на Апостолската палата на 27 октомври 2024 година, папата Фрањо ги охрабри верниците да погледнат кон Исус кој го слушна повикот на исцелениот слепец Вартимеј: „Оној кој дава милостина добива најмногу благодат, затоа што дозволува да го гледаат Господовите очи“.
Папата Фрањо во пладневниот говор пред молитвата Ангел Господов, повторно истакна некои важни мисли од размислувањето за Евангелието според Марко, кое зборува за исцелувањето на слепиот Вартимеј. Тој го сумираше она што веќе го кажа во својата проповед на светата Литургија со учесниците на генералното собрание на Епископската синода во Ватикан. Како гледаме на сиромашните? Со евангелска побожност или рамнодушно? – праша Папата.
Исус го виде просјакот како плаче и го слуша
Толпата го игнорира Вартимеј, но Исусовите „рецептори“ се активни. Луѓето немаат грижлив поглед, немаат чувство на сочувство, иако Вартимеј се слуша и гледа. Меѓутоа, Исус го слуша и го гледа. Значењето на плачот, на верата, на одењето, е она на што се фокусираше папата Фрањо во неговото пладневно обраќање.
Пред сè, крикот на Вартимеј, не е само молба за помош. Тоа е самопотврдување. Слепиот вели: „Постојам, погледни ме“. Јас сум слеп, Исусе, можеш ли да ме видиш?“ Да, Исус го гледа просјакот и го слуша, со ушите на телото и со увото на срцето.
Колку пати го свртуваме погледот на другата страна?
Да се потсетиме на себе кога ќе сретнеме просјак на улица; колку пати го свртуваме погледот настрана; колку пати го игнорираме, како да не постои – рече папата Фрањо и постави прашања за лично и колективно расудување.
Како гледам на просјакот? Дали го игнорирам? Дали го гледам со Исусовите очи? Дали можам да ги разберам неговите прашања, неговиот крик за помош? Кога даваш милостина, го гледаш ли просјакот во очи? Дали му ја допираш раката за да го почувствуваш неговиот допир?
Милостината не е добротворност
Како улогите да се заменети: мноштвото, иако имаат вид, всушност изгледаат слепи и глуви, рамнодушни. Вартимеј, и покрај неговите физички ограничувања, гледа со очите на верата.
Секој од нас е Вартимеј, слеп одвнатре, кој го следи Исус кога ќе му се приближиме. Кога му приоѓаш на сиромашниот и ја изразуваш својата близина со него, самиот Исус ти приоѓа во личноста на тој сиромав. Ве молам, да не ги мешаме работите: милостината не е добротворност. Оној што ја дава, добива најмногу благодат од милостината, бидејќи дозволува Господовите очи да го погледнат.
Ватикан њуз/к.мк
