На празникот Пресвета Богородица Папата истакна дека Марија е жена која „чува размислувајќи“, способна да се справи со „скандалот на јасилите“ принесувајќи болка во тишината и покажувајќи „генеративна“ вера, бидејќи е способна да ги поврзе убавите и грдите работи во согласност со Божја перспектива.
На првиот ден од годината, папата Фрањо ги посвети своите мисли на мајчинската, дарежлива и плодна љубов на Марија. Гледа на нејзиното „да“, на нејзината болка од неправдите што ги претрпел нејзиниот Син, на нејзиниот пример на мајка со едноставен поглед што влева надеж, на патот на повторното раѓање и растење. На светата Литургија која ја служеше во базиликата Свети Петар, на празникот Пресвета Богородица, Папата во својата проповед истакна дека мајките, жените, не гледаат на светот за да го користат, туку да има живот; гледајќи со срце, успеваат да ги држат заедно соништата и конкретноста.
И додека мајките ги даруваат живот, а жените го чуваат светот, сите заедно да се ангажираме за да ги промовираме мајките и да ги заштитиме жените. Колку насилство има врз жените! – забележа Папата и истакна: Да се повреди жена значи да се навредува Бог, кој човечноста ја зеде од жена; не од ангел, туку од жена.
Во своето размислување Папата започна од јаслите, радосен знак за пастирите кои таму го наоѓаат Спасителот. За нив тоа е нешто познато, кое што покажува како Исус, роден на тоа место, ни влева љубов, а не страв. Јаслите однапред ни покажуваат дека ќе ни биде храна. А неговата сиромаштија е добра вест за сите, посебно за оние кои се на маргините, за отфрлените, за оние кои не се важни за светот. Господ доаѓа таму: нема привилегирана брза патека, нема ни колевка! Тоа е убавината, да го видиш како лежи во јасли – рече Папата.
Душевната состојба на Марија е поинаква, бидејќи мораше да се справи со „скандалот на јаслите“. Има само едно прашање – рече Папата: Како да се помири славата на Севишниот и бедата на шталата? Но, одговорот е исто така недвосмислен: чувајќи и размислувајќи. Мерија, иако проткаена со непријатност, не паѓа со духот, не им дава место на чувствата, туку молчи – објасни тој. Тој не избира да се жали. Од една страна, значи, е радоста на пастирите, а од друга, Марија, која е замислена.
Ова се две различни однесувања кои можеме да ги најдеме кај нас самите. Приказната и воодушевувањето на пастирите потсетува на состојбата на почетокот во верата. Тогаш сè е лесно и едноставно, се радуваме на новоста на Бога што влегува во животот, внесувајќи атмосфера на воодушевување во сите погледи. Додека замисленото однесување на Марија е израз на зрела, возрасна вера, а не на почетна. Вера која не само што е родена, туу вера која станала генеративна. Затоа што духовната плодност поминува низ искушенија – истакна Папата.
Денес, Богородица нè учи да извлечеме корист од спротивставеноста меѓу очекувањата и реалноста, а тоа се случува и во верата. Тоа е крстниот пат без кој нема воскресение, болно раѓање кое дава живот на позрела вера. Да го научиме од Пресвета Богородица тој став: чува размислувајќи. Зашто, што и на нас ни се случува да мораме да се соочиме со одредени „скандали со јаслите“. Марија чува, не се расфрла, не бира, ја прифаќа реалноста, не се обидува да го прикрие, да го преуреди животот, таа чува во своето срце.
Осврнувајќи се на вториот став на Марија, медитацијата, Папата рече дека Марија споредува различни искуства, наоѓајќи скриени нишки кои ги поврзуваат. Смирението и моќта на Спасителот, маленоста и величината. Во своето срце, во својата молитва, тој го остварува ова извонредно дело: ги поврзува убавите и грдите работи; не ги раздвојува, туку ги обединува. Затоа Марија е мајка на католицизмот, можеме, претерувајќи во изразувањето, да кажеме дека затоа Марија е католик, затоа што обединува, а не раздвојува. Така го опфаќа целосното значење, перспективата на Бога.
Осврнувајќи се потоа на вториот став на Марија, размислувањето, Папата рече дека Марија споредува различни искуства, наоѓајќи скриени нишки кои ги поврзуваат. Понизноста и моќта на Спасителот, маленкоста и величината. Во своето срце, во својата молитва, го остварува тоа извонредно дело: ги поврзува убавите и грдите работи; не ги раздвојува, туку ги спојува. Затоа Марија е мајка на католицизмот, можеме, претерувајќи во изразувањето, да кажеме дека затоа Марија е католик, затоа што обединува, а не раздвојува. Така ја опфаќа полната смисла, Божјата перспектива.
Така Марија оди сѐ до Голгота, размислува и чува, чува и медитира – рече Папата и додаде: Ми доаѓаат на ум лицата на мајките кои се грижат за болнто дете или за дете со попреченост. Колку љубов има во нивните очи кои додека плачат знаат да влеат причини за надеж! Нивниот поглед е свесен, без илузии; но надвор од болката и неволјата нуди поширока перспектива, перспектива на грижа, љубов што ја обновува надежта.
Така прават мајките: знаат како да ги надминат пречките и конфликтите, знаат како да донесат мир. Тие се способни да ги држат заедно конците на животот – рече Папата и истакна: Потребни ни се луѓе кои се способни да плетат нишки на заедништво за да се спротивстават на премногуте бодликави нишки на поделба; а Црквата е мајката, Црквата е жената.
Папата Фрањо на крајот ги поттикна верниците да се стават под заштита на Богородица, без страв од искушение, со радосно уверување дека Господ е верен и знае крстовите да ги претвори во воскресение. Ги повика да станат и заедно, како христијаните во Ефес, трипати да го повторат повикот „Света Мајко Божја“.
Ватикан њуз/к.мк
