Папата на крајот на годината: Исус е исполнување на нашите денови и смисла на нашите дела
Проповедајќи за време на Вечерната богослужба за крајот на календарската година, папата Фрањо потсети дека Исус ни дава надеж која не разочарува.
Восхитувањето на благодарноста беше во фокусот на проповедта што ја одржа папата Фрањо за време на Вечерната на последниот ден од 2021 година, во пресрет на празникот Пресвета Богородица, во базиликата Свети Петар во Ватикан, предводена од кардиналот Џовани Батиста Ре, декан на кардиналскиот колегиум. Молитвата заврши со благодарствена песна „Te Deum“, по повод крајот на календарската година и благослов со Пресветата Олтарска Тајна.
Божиќ е невозможен без чудо
Како што истакна Светиот Отец на почетокот на својата проповед, литургијата во овој период нè поттикнува да го разбудиме во себе „восхитувањето за светата тајна на Воплотувањето“. Според неговите зборови, Божиќ можеби најдобро го доловува оваа внатрешна опомена: изненадување, контемплација.
„Невозможно е да се прослави Божиќ без восхитување. Сепак, таквото восхитување, кое не е ограничено само на површни емоции, бидејќи не е восхитување, емоција поврзана со надворешната димензија на празникот или уште полошо, потрошувачкиот немир. Зашто, ако Божиќ се сведе на ова, ништо нема да се промени: утре ќе биде исто како вчера, следната година ќе биде исто како минатата“, рече Папата, нагласувајќи дека центарот на сѐ е тоа што Словото стана Тело и се всели меѓу нас“.
Извор на христијанското восхитување
Папата истакна дека Богородица е првиот сведок за тоа, прва и најголема, а воедно и најскромна. „Нејзиното срце е исполнето со восхитување, но без сенки на романтика, сладост, спиритуализам“, рече Папата, нагласувајќи дека Богородица нè враќа во реалноста и вистината на Божиќ содржани во зборовите на свети Павле: „кој се роди од жена“.
„Христијанското восхитување не доаѓа од специјалните ефекти, од световите на фантазијата, туку од таинството на реалноста: нема ништо попрекрасно и пофасцинантно од реалноста! Цвет, грутка земја, животна приказна, средба – збрчкано лице на старец и нерасцветано детско лице. Мајка која држи дете во прегратки и го храни. Таму се гледа светата тајна“, рече Светиот Отец.
Изненадување и благодарност
Според Петровиот наследник, восхитувањето на Марија, како и восхитувањето на Црквата е полно со благодарност. Тоа е благодарноста на Мајката, која, размислувајќи за Синот, „ја чувствува близината Божја“, чувствува дека Тој не го оставил својот народ. Проблемите не исчезнаа, има многу тешкотии и грижи, но ние не сме сами: Бог го испрати Својот Син.
„По првата реакција за време на пандемијата, кога сите се почувствувавме солидарни во ист брод, се прошири искушението „да избега кој може“. Но, благодарејќи на Бога, повторно почнавме да реагираме со чувство на одговорност. И можеме и мораме да кажеме: „Му благодариме на Бога“, бидејќи изборот на солидарност не доаѓа од светот: доаѓа од Бога, од Исус Христос, кој еднаш засекогаш во нашата историја го врежа „патот“ на неговиот првичен повик: да бидеме браќа и сестри, деца на еден Отец“, рече Римскиот бискуп, посветувајќи му неколку зборови на Вечниот град, во чие срце е впишан овој повик, и посакувајќи сите што живеат овде да го ценат. многу повеќе и да се негува гостопримството, достоинството на животот, заедничкиот дом и најранливите“.
„Браќа и сестри, денес Мајката – Мајка Марија и Мајката Црква – ни го покажува Детето. Ни се насмевнува и вели: „Тој е Патот. Следете Го Него, верувајте. Тој нема да ве разочара. Да Го следиме во нашето секојдневно патување: Тој му дава полнота на времето, им дава смисла на делата и деновите. Да му веруваме во среќни и болни моменти: надежта што ни ја дава е надеж која никогаш не разочарува“, заклучи Папата.
Ватикан њуз/к.мк
