Папата до Словаците: Повикани сте да бидете сведоци на братството и мирот во срцето на Европа
Лебот и солта, како типични симболи на словачкото гостопримство, беа во центарот на говорот на папата Фрањо пред словачките власти, дипломатскиот кор, претприемништвото и граѓанското општество.
Продолжува апостолското патување на папата Фрањо во Словачка. Вториот ден од неговиот престој во оваа земја, понеделник, 13 септември 2021 година, започна со приватна Света Литургија во капелата на Апостолската нунцијатура во Братислава. По појадокот, Светиот Отец замина во Претседателската палата, каде што се одржа официјалната церемонија за пречек.
Поглаварот на Католичката црква се сретна со претседателката Зузана Чапутова, со интонирање на химните на Ватикан и Словачка, како и воени почести. Потоа имаше претставување на официјалните делегации, по што папата Фрањо во куртоазна посета оствари средба со претседателката, размена на подароци, поздравување со семејството. Следната етапа беше средба со владини претставници, граѓанското општество и дипломатскиот кор.
Порака за мир во срцето на Европа
„Дојдов како поклоник во млада земја со долга историја, во земја со длабоки корени во срцето на Европа“, рече Папата, зборувајќи по претседателката, осврнувајќи се на фактот дека овие земји се место за интеракција меѓу Источното и Западното христијанство. „Од Голема Моравија до Кралството Унгарија, од Чехословачката Република до денес“, локалното население успеало „да се интегрира и подели на мирен начин во услови на многу искушенија“, така што пред 28 години светот со ентузијазам го следеше раѓањето на две независни држави без конфликти.
„Овие случувања ја повикува Словачка да биде порака за мир во срцето на Европа. Ова е означено со голема сина лента на вашето знаме, што го симболизира братството со словенските народи. Тоа е братството што треба да ја поддржуваме уште повеќе со неопходната интеграција“, рече Петровиот наследник, нагласувајќи дека е потребна надеж за економско закрепнување по тешките месеци на пандемијата, бидејќи постои опасност од избрзани и подмолни приходи, што ќе предизвика кратка еуфорија и наместо обединување ќе донесе поделби”. Впрочем, економското закрепнување само по себе „не е доволно во свет во кој сите се поврзани“.
Историја на вера и отвореност
Забележувајќи дека словачката историја е „неизбришливо обележана со вера“, Светиот Отец посака да ги поддржи напорите за братство, исто така, користејќи го примерот на светите Кирил и Методиј. „Тие го ширеа Евангелието кога христијаните на континентот сѐ уште беа во единство; а исто така и денес тие ги обединуваат поимите на оваа земја. Тие ги препознаа сите и бараа заеднички јазик со секого: Словените, Грците и Латините. Така, непоколебливоста на нивната вера се претвори во спонтана отвореност. Ова е наследството на кое сте повикани да го примите, така што и сега можете да бидете знак на единство“, рече Папата, “посакувајќи тој повика на братство“ никогаш да не исчезне од срцата на Словаците. Во овој контекст, тој ги сподели своите размислувања за типичните гестови на гостопримливост на словенските народи што го импресионираат: леб и сол, симболи кои исто така се „проникнати од Евангелието“.
Лебот на правдата
Поглаварот на Католичката црква истакна дека лебот е избран од Бога за да остане меѓу нас. Светото Писмо нѐ охрабрува да не собираме, туку да делиме, а лебот на Евангелието е прекршениот леб. Тоа нѐ учи дека „вистинското богатство не е да го умножиме она што го имаме, туку да го споделиме“. Лебот што се прекршува, покажувајќи на кревкоста, поттикнува грижа за најслабите: во христијанската перспектива, „најслабите не се проблемот, туку браќата и сестрите кои треба да бидат придружувани“.
„Прекршениот и праведно распределен леб нѐ потсетува на важноста на правдата, да им дадеме можност на сите за самореализација“, продолжи Папата, посочувајќи на изградба на иднина во која законот е ист за сите. А за правдата „да не остане апстрактна идеја“ туку да биде „конкретна како леб“, потребно е да се започне „сериозна борба против корупцијата“ и „да се одржува и развива владеењето на правото“. Конечно, нераскинливата врска помеѓу лебот и придавката „секојдневен“ нѐ потсетува дека „секојдневниот леб е работа“, дека праведно и братско општество се заснова на правото на секого да му се даде леб за трудот, така што никој да не се чувствуваше подбутнат на маргините на општеството, принуден да го напушти своето семејство и родната земја во потрага по подобра судбина “.
Солта на солидарноста и верата
Светиот Отец понатаму потсети дека солта е „првиот симбол што Исус го користи во поучувањето на Своите ученици“. Пред сѐ, има добар вкус…. „Всушност, за да го направите соживотот меѓу луѓето добар, не се доволно организирани и ефективни структури, потребен ви е вкус на солидарност“, објасни тој, истакну вајќи дека солта додава вкус кога се раствора, што е симбол на несебичност. И одлично е кога „младите луѓе се мотивирани“ да го направат ова, за да се чувствуваат како главни актери на иднината на земјата, збогатувајќи ја со своите соништа. „Нема обнова без младите луѓе, кои честопати се измамени од духот на потрошувачката, што го прави животот блед, рече тој, нагласувајќи дека „грижата за другите“ е состојката што спасува од „чувството на замор и фрустрација“.
„Солта во времето на Христос, покрај аромата, се користела и за чувување на храната, заштитувајќи ја од расипување. Ви посакувам никогаш да не дозволите миризливите вкусови на вашите најдобри традиции да бидат расипани од површноста на потрошувачката и материјалната заработка. Но и идеолошката колонизација“, продолжи Светиот Отец, истакнувајќи дека денес, како и тогаш, „солта на верата не е одговор според светот, не е жариште на културни војни, туку во скромно и трпеливо сеење на царството Божјо, сведочејќи со љубов.“
Сол што гори рани
Поглаварот на Црквата исто така спомена дека словачкиот устав ја наведува намерата да се изгради земјата врз наследството на светите Кирил и Методиј, покровители на Европа. Без прислување „ја оплодија културата со евангелието, предизвикувајќи корисни процеси“. И ова е начинот: не борба за стекнување простор и влијание, туку пат на блаженство прикажан од светците, „од кој следи христијанската визија за општеството“.
„Светите Кирил и Методиј, исто така, покажаа дека да се зачува доброто не значи да се повтори минатото, туку да се отвориш кон новините без да се откажеш од корените“, рече Папата, истакнувајќи дека нема недостаток на писатели, поети и културни личности во историјата на земјата, „кои беа сол на земјата”. И како што солта гори кога се посипува во раните, „нивните животи честопати минуваа низ садот за страдање“, оставајќи „блескав пример за храброст, конзистентност и отпор кон неправдата“ и пред сѐ „простувањето“.
Потребни сме еден на друг
Како заклучок, Светиот Отец забележа дека тест на нашето време, наместо тоа, е пандемијата што нѐ научи колку е лесно да се „разотидеме и да мислиме само за себе“. Наместо тоа, треба да започнеме со признавање дека „сите сме ранливи и имаме потреба еден на друг“. Оттука и охрабрувањето да се прифати оваа криза како повик за преиспитување на животниот стил. „Не треба да се жалите за минатото, треба да ги засукате ракавите за да ја изградиме иднината заедно“, рече Папата.
Ватикан њуз/к.мк
