Во својата проповед за Јубилејот на болните и здравствените работници, папата Фрањо вели дека „болничкиот кревет може да стане свето место, каде што милосрдието ја согорува рамнодушноста, а благодарноста ја храни надежта“.
Во својата проповед за Јубилејот на болните и здравствените работници, кој се одржа на 5 и 6 април 2025 година, папата Фрањо зборуваше за пророкот Исаија.
Во својата проповед, која гласно ја прочита надбискупот Рино Физикела, папата Фрањо ги повика верниците да размислуваат за ситуацијата на Израелците во прогонство: „Изгледаше дека сè е изгубено“, рече Папата и додаде дека сепак, токму во моментот на искушение се роди нов народ.
Папата Фрањо го спореди ова искуство со жената во денешното евангелско читање, која беше осудена и отфрлена поради своите гревови. Нејзините обвинувачи, подготвени да го фрлат првиот камен, беа запрени од тивкиот авторитет на Исус кој ѝ рече: „Оди си по својот пат. Слободна си. Спасена си“.
Споредувајќи ги настаните, папата Фрањо вели дека Бог не чека нашите животи да бидат совршени пред да интервенира во нив. Наместо тоа, рече Папата, „Тој влегува во нашите рани, чука на нашата врата, не покрај нашите страдања, туку токму поради нашите страдања“.
Болест и грижа
Осврнувајќи се потоа на болните и на сите кои им помагаат, Папата го призна длабокото страдање што може да го донесат болестите. „Може да направи да се чувствуваме како луѓето во прогонство… или како жената во Евангелието“, рече Папата. Но, продолжи, тоа може да биде и место за средба, „училиште“ во кое учиме да сакаме и да бидеме сакани со понизност и благодат.
Папата Фрањо потоа размислуваше за сопствената болест, а со тоа и зависноста од другите, опишувајќи ја не како товар, туку како лекција за доверба, благодарност и надеж. „Да не возвраќаме“, рече тој, додавајќи: „Да дозволиме да бидеме сакани“.
Папата Фрањо потоа им се обрати на здравствените работници, заблагодарувајќи им се за нивната работа и охрабрувајќи ги да го примат секој пациент како можност за обнова на нивното чувство за хуманост. „Болничката постела може да стане свето место“, рече тој, „каде што милосрдието ја согорува рамнодушноста, а благодарноста ја храни надежта“.
Повик на сочувство
Завршувајќи го своето обраќање, папата Фрањо потсети на зборовите на неговиот претходник папата Бенедикт XVI, кој ја потсети Црквата дека „вистинската мерка на човештвото се одредува во однос на страдањето“. Општеството кое врти грб на слабите, предупреди тој, станува сурово и нечовечко.
На крајот, папата Фрањо ги повика сите присутни да се спротивстават на искушението за маргинализација и заборав на оние кои се постари, болни или оптоварени од тешкотиите на животот. „Да не ги гониме страдањата од нашата околина“, рече тој. „Да не ги исклучуваме оние кои се изнемоштени“. Наместо тоа, мора да дозволиме Божјата љубов – излеана во нашите срца – да го преобрази дури и страдањето во простор на заедништво и раст.
Ватикан њуз/к.мк
