Размислување за неделата на Мироносиците, според Евангелието од Марко 15,43-47; 16,1-8
Втората недела по Воскресението е посветена на споменот на светите жени мироносици и на праведниот Јосиф Ариматејски и Никодим, тајните Христови ученици. Продолжувајќи да го славиме Светлото Христово Воскресение, се сеќаваме на храброста на оние жени кои го следеа Господа од Галилеја до самата Голгота. Тие несебично му помагале на Спасителот и на Неговите апостоли, како што вели Евангелието, „служејќи им од нивните имоти“. При распнувањето на Христос, сите ученици, освен Иван Богослов, побегнале од страв. Но, жените мироносици тогаш биле духовно посилни од машките апостоли и останале блиски со својот Учител до Неговата смрт на Крстот.
За таквата верност кон Спасителот, тие се сметаа за достојни први да слушнат од ангелите на Неговото Воскресение, а потоа и први да го сретнат воскреснатиот Господ. Тоа се случило кога учениците отишле на Гробот на својот Божествен Учител да го помазаат Неговото тело со миро, според еврејскиот обичај, посебна миризлива супстанца. Оттука и нивното име – мироносици. Според воскресните песни тие станале „апостоли на апостолите“ затоа што првата вест за Христовото Воскресение ја примиле од жените мироносици. По Вознесението на Спасителот, Неговите ученици, како и машките ученици, го рашириле Евангелието низ целиот свет. Затоа ги нарекуваме рамноапостоли.
И во следните векови, христијанките постојано покажувале поголема духовна сила и издржливост од мажите. Да се потсетиме на прогонствата на Црквата Христова низ историјата. Примерот на жените мироносици и од првиот и од дваесет и првиот век нè учи дека не треба само со уста да исповедаме дека веруваме во Христа, туку верата треба и да се живее. Па дури и бидиме подготвени да страдаме за неа, па ако треба и да се умре. Односно, треба да бидеме верни на Христа до крај. Верата е таа што ги одредува сите наши постапки, зборови, мисли и емоции. Таа треба да ни биде главниот мотив во текот на животот. Во спротивно, нашата вера ќе биде неспособна, бескорисна, илузорна. Според апостол Јаков, „како што е телото без дух мртво, така и верата без дела е мртва“. Истовремено, како што вели, дека верата прави дела, а со делата верата го достигнува совршенството (сп. Јаков 2,22).
Господ да ги благослови сите наши добри дела и да не научи да веруваме во Него како што веруваа светите жени мироносици.
к.мк
