Многу брзо се шират негативните вести, црните хроники, лошите работи. Ги етикетираме луѓето според приказните што сме ги слушнале и најчесто тоа излегува на крајот како расипан телефон. А толку малку се зборува за убавите работи, за Божјата добрина, љубовта, убавината и благодатите кои ни ги дава секојдневно! Можеби тоа е причината што ни е тешко да веруваме во „Некого“ кого не го ни гледаме ни слушаме, а тоа е верата, таа не е во гледањето.
Многу добри и убави работи кои ни се случуваат не ги забележуваме, ги занемаруваме, ќе мавнеме со рака и преминуваме во нова ситуација која ни е тешка или полоша и веднаш почнуваме да ги обвинуваме сите околу нас и Бог кој тоа го дозволува, односно продолжуваме понатаму огорчени, бидејќи животот ни е премногу тежок и премногу горчлив, а тој Бог го нема никаде; ниту нè слуша, ниту му е грижа за овој свет што пропаѓа! А сите би сакале подобар свет, помирен, поубав, но сите ќе го впериме прстот во човекот до нас и ќе кажеме дека тој треба да се промени, а не ние!
Стани свесен човече, дека секој ден се разбудуваш, даруван ти е нов ден, нова можност за правење добро, даруван ти е бесплатен воздух, гравитација, небо, сонце, дожд, ветер, сè ти е дарувано.
Господ ти подарил здрави очи, уши, нозе, раце, здрава глава, срце! Сè што имаш, дарувано ти е, прво живот! Некаде во вечноста предвиден е моментот кога твоите родители ќе те зачнат, во тој момент е одредена бојата на твоите очи, твоето лице, сѐ што гледаш сега во огледалото. Во тој момент Господ ти ставил име. „Мое задоволство“. Тој момент е момент на твојот живот и Божјата неизмерна љубов за тебе која ја дишиш денес, а да не мораш да мислиш како следниот здив ќе го вдишеш, срцето ти чука, а да не си свесен дека го имаш сѐ додека не почне да боли! Подарени ти се мисли и сознанија за животот, за односите, за ситуациите, за времето, за луѓето…. сетоа тоа е дар!
Секојдневно ти си како трева која кога се буди, ги забележува капките роса на својот врв, тоа е милост која ти е дадена за да имаш сила за новиот ден! Кога ќе се најдеш во момент на безнадежност ти долетува мисла на надеж која ретко ја забележуваш, ама и тоа е милост! Кога посакуваш да видиш некого кој не си го видел долго време го сретнуваш на неверојатен начин и продолжуваш со зборовите: „Која случајност“… а случајноста не постои, но постои провидноста! Во Божјата замисла ти си дар, во Божјото срце ти си Негово сакано суштество, во Божјите очи ти си драгоцен и вреден…
Сè ти е дадено… а ако кажеш на сето ова, дека немаш работа, леб, среќа, здравје, мир, ќе ти кажам дека со вера и надеж можеш сè! Ако немаш сега работа, а му даруваш на Господ сè што си, па и тоа што си невработен, верувај ми Господ не ги остава своите и ќе се погрижи за тебе! Радоста и мирот се плодови на заедништвото со Бог, дружењата со Него, на молењето и славењета на сè што Тој направил, а здравје ако немаш, дарувано ти е сѐ друго како и во своето страдање да го прославиш и него кој ти е дарувал сè!
Сè: секоја средба, личост, случка, ситуација, простор и време во кое се наоѓаш ти шепоти за Божјите капки на милост кои ги излева на тебе секојдневно! Тоа се допирите на Неговата љубов, грижа и нежност! Само мораме да ги промените своите погледи кои се погрешни и наметнати од црните рамки низ кои денеска светот најмногу ги гледа луѓето и светот околу себе.
Ако ни ова не ти е доволно за да поверуваш дека секојдневно Бог те допира, заврти се околу себе и погледни го светот кој го направил за тебе, погледни ги луѓето кој ги ставил во твојот живот, погледни во себе и својата убавина, бидејќи самата Убавина те создала без разлика како ти гледаш на твојот нос, твоите уши, очи, прсти, тело, ти си убавина, бидејќи е убав Оној кој те создал, а Тој ја украсува твојата кожа со милостите во кои секојдневно уживаш… Денес заблагодари Му за тоа, бидејќи и тој сака да го почувствува допирот на твојата љубов и нежност!
с. Марија Пиа Тадијанов/к.мк/Валентина Алаџова
