Генерална аудиенција: Неправедните инвестиции доаѓаат со „крвава цена од милиони човечки животи“
Во својата катехеза на неделната Генерална аудиенција, папата Лав XIV објасни дека нашите срца можат да најдат вистински одмор само во Бога, а не во многуте дневни „активности што не нè оставаат секогаш задоволни“.
За време на неговата Генерална аудиенција во среда 17 декември 2025 година, на плоштадот „Свети Петар“, папата Лав XIV се осврна на универзалното чувство дека сите ние мора да бидеме постојано во движење, што „нè поттикнува да правиме, да дејствуваме“.
Тој истакна како често е потребна брзина за да се постигнат идеалните цели во речиси секоја област. Но, наместо да се фокусира на световните барања, тој го насочи фокусот кон Исусовото воскресение и како тоа може да влијае на нашиот секојдневен живот.
Кога сите ние учествуваме во Христовата победа над смртта, прашањето е: Дали ќе најдеме одмор? Папата објасни дека нашата вера ни кажува дека ќе најдеме. Сепак, тоа нема да биде неактивен одмор. Напротив, ќе живееме во мир и радост. Папата Лав праша: „Значи, дали треба само да почекаме или ова може да нè промени токму сега?“
„По крвава цена на милиони човечки животи“
Секој ден се наоѓаме целосно апсорбирани во активности што не нè исполнуваат, но се занимаваат со практични, конкретни прашања.
Нашиот секојдневен живот е исполнет со одлуки, проблеми, тешкотии и одговорности. Ова беше случај и со Исус, но Неговиот фокус остана „дарувајќи се Себеси до крај“.
Папата Лав предупреди да не се мисли дека правењето толку многу работи дава исполнување. Наместо тоа, „станува вртлог што нè преплавува, ни го одзема спокојството и нè спречува да го живееме во целост она што е навистина важно во нашите животи“.
Кога сме уморни и незадоволни, може да се чувствуваме како да трошиме толку многу време на милион практични работи што не нè водат до крајната цел на нашето постоење. Дури и на крајот од деновите полни со настани и активности, можеме да се чувствуваме празни. Зошто, праша Папата, „Бидејќи не сме машини, имаме „срце“; всушност, можеме да кажеме дека сме од срце“.
Срцето, објасни Светиот Отец, „е симбол на целата наша човечност, збир на нашите мисли, чувства и желби, невидливиот центар на самите нас“. Евангелието според Матеј нè повикува да размислуваме за срцето како место каде што го чуваме целото наше богатство.
Поради оваа причина, од суштинско значење е да не го складираме нашето богатство во земски, временски работи. Нашето богатство не треба да се наоѓа во финансиски инвестиции, „кои денес повеќе од кога било досега се надвор од контрола и неправедно концентрирани по крвава цена на милиони човечки животи и уништување на Божјото создание“.
Папата ги повика сите да погледнат на себе за да видат каде лежат нивните богатства и срца, бидејќи со понекогаш огромните количини на обврски, се соочуваме со растечки ризик од дисперзија, очај и бесмисленост.
Смирувајќи ги нашите немирни срца
Сепак, ако го промениме нашето толкување на животот и го ставиме низ призмата на Воскресението, можеме да најдеме смисла; добиваме „пристап до суштината на човечката личност, до нашето срце: cor inquietum“. Ова е „немирното срце“ за кое Свети Августин е толку познат како што пишува во своето дело „Исповеди“.
Ова чувство на немир покажува дека нашите срца не се движат случајно, „на несреден начин, без цел или дестинација, туку се ориентирани кон нивната крајна дестинација, „враќањето дома““. Вистинското богатство на нашето срце се наоѓа во Бога кој љуби, а ние можеме да го сретнеме тоа во љубовта кон нашите ближни.
Гледањето на нашите браќа и сестри бара од нас да забавиме и да ги погледнеме во очи; понекогаш, тоа бара промена на плановите или нов правец.
Како што забележа папата Лав, тајната на движењето на срцето е „враќањето кон изворот на неговото битие, уживањето во радоста што никогаш не престанува, што никогаш не разочарува“.
Невозможно е да се живее без смисла, надвор од она што исчезнува. „Човечкото срце не може да живее без надеж“, нагласи Папата, „без да знае дека е создадено за полнота, а не за празнина“.
Исус – преку Неговото Воплотување, Страдање, Смрт и Воскресение – ни го отвори патот кон оваа надеж. Ако влеземе „во динамиката на љубовта за која е создадена“, нашите немирни срца нема да бидат разочарани. Одредиштето е сигурно, животот победи и преку Христос, животот ќе продолжи да победува „во секоја смрт на секојдневниот живот“.
Ватикан њуз/к.мк
