На Генералната аудиенција, одржана во салата Павле VI, Папата продолжи со серијата размислувања за староста; веродостојно е сведочењето што постарите можат да го дадат на децата и младите, бидејќи гледа во хоризонтот на нашата дестинација. Штетно е денес кога се гледа одвоеност меѓу животните возрасти, како да се натпреваруваат меѓу себе.
Сојузот на постарите и децата ќе го спаси човечкото семејство ако на малите, кои мора да се научат на раѓањето, го вратиме нежното сведоштво на постарите кои поседуваат мудрост за умирање – ова е главната мисла на папата Фрањо во катехеза на Генералната аудиенција во среда 17 август 2022 година, седумнаесетта по ред посветена на старите, во која зборуваше за сојуз меѓу генерациите. Светиот Отец уште еднаш истакна дека сведочењето на постарите за децата е поверодостојно од она на младите и возрасните, бидејќи староста – како што рече – цврсто го држи хоризонтот на нашата дестинација, вечниот живот. Затоа е болно и штетно да се гледаат животните возрасти како посебни светови кои се натпреваруваат еден со друг.
Пророчкото видение на Даниел
Во своето размислување, Папата вдахновен од пасус од Стариот Завет, земен од Книгата на пророкот Даниил, во која се опишува сонот на пророкот, видение за Бога кое е таинствено, но во исто време и брилијантно. Тоа е видение кое се однесува на воскреснатиот Исус, кој на визионерот му се појавува како Месија, му ја става раката на неговото рамо и го уверува: „Не бој се! Јас сум Првиот и Последниот и Живиот, Бев мртвов, и ете, жив сум за сите векови. Амин! И ги имам клучевите од адот и смртта.“ Така исчезнува – истакна Папата – последната пречка на страв и вознемиреност со која Божјата пројава секогаш разбудува: Живиот нѐ смирува. И тој е мртов, но сега го зазема местото што му беше наменето: местото на Првиот и Последниот.
Сликата на Бога како угледен старец е библиска, благородна и нежна
Во тој „сплет од симболи“ токму староста може да ни помогне подобро да ја разбереме поврзаноста на ова богојавление со циклусот на животот, времето на историјата, господството Божјо над создадениот свет – истакна Папата. Оваа визија дава чувство на сила и моќ, благородност и шарм. Но, неговата коса е бела: како волна, како снег. Како старец.
Белата коса е древен симбол на многу долго време, незапаметена историја, вечно постоење. Кога разговараме со децата, не треба се да демитологизираме: ликот на Бога како старец со седа коса не е безвреден симбол, туку библиска, благородна, па дури и нежна слика – истакна Папата.
Принесувањето на Исус во храмот и старецот Симон
Старец – додаде – стар колку целото човештво, па и повеќе. Стар е и нов како Божјата вечност. Бог е вечен, тој отсекогаш постоел; можеме да кажеме дека староста е во Бога; не е таков, туку е вечен, се обновува – рече Папата и го спомна празникот Сретение Господово, кој во источните цркви на 2/15 февруари ја истакнува средбата меѓу човештвото, претставена од старецот Симон и старицата Ана, со Христос Господ.
Децата, постојан дар од Бога
Во византиската литургија епископот се моли со Симон: „Ова е Оној што се роди од Дева: Тој е Словото, Бог од Бога, кој се воплоти за нас и го спаси човекот“, а потоа се спомнува Исусовото принесување во храмот од Богородица, кога старецот го зема в раце. Но, гестот на Симон е и најубавата слика за посебниот повик на староста: да ги прикаже децата кои доаѓаат во светот како постојан дар од Бога, знаејќи дека еден од нив е Син роден во самата Божја интимност, пред сите векови.
Најсигурно сведоштво е она на постарите
Староста, на својот пат кон светот во кој љубовта што Бог ја ставил при создавањето конечно ќе може да се шири, пред да замине треба да го направи гестот на Симон и Ана – објасни папата Фрањо. Треба да им се посведочи на децата за нивниот благослов преку нивното воведување, убаво и тешко, во таинството на определба за живот што никој не може да ја потисне. Дури ни смртта. Да се даде на децата сведоштво за верата значи да се сее тој живот; да се сведочи за човечноста и верата е повикот на постарите – истакна Папата и додаде: Да им се даде на децата реалноста што ја живееле како сведоштво, да им дадат сведоштво. На тоа сме повикани ние постарите, да им дадеме сведоштво за да го носат понатаму.
Сведоштвото на постарите е веродостојно за децата; младите и возрасните не се способни да го направат тоа толку автентично, толку нежно, толку потресно, како што тоа го можат постарите. Кога еден постар човек го благословува животот што му доаѓа во пресрет, отфрлајќи ја секаква огорченост за животот на кој му се ближи крајот, токму тоа е неодоливо. Не е огорчен затоа што времето минува и наскоро заминува, не! Староста ја краси радоста на доброто вино, вино кое со годините станало добро – истакна Папата.
Животните возрасти не се натпреваруваат едни со други
Сведоштвото на постарите ги соединува животните возрасти и самите димензии на времето: минатото, сегашноста и иднината, бидејќи тие не се само спомен, туку сегашност и ветување. Болно е – и штетно – да се види како возрастите се сфаќаат како посебни светови, во меѓусебна конкуренција, во која секој се обидува да живее на сметка на другиот; тоа не е добро – предупреди римскиот епископ.
Иднината е само таму каде што децата и младите разговараат со постарите
Човештвото е многу старо, ако го погледнеме времето кое го мериме со часовникот. Но, Божјиот Син е Првиот и Последниот на сите времиња. Затоа, според зборовите на Папата, никој не останува надвор од неговата вечна генерација, надвор од неговата голема сила, надвор од неговата љубовна близина. Сојузот на постарите и децата ќе го спаси човечкото семејство. Каде што децата, каде што младите разговараат со постарите, таму е иднината – рече Светиот Отец и нагласи: Дали можеме, ве молам, да им го вратиме на децата, кои мора да научат да раѓаат, нежното сведоштво на постарите кои ја поседуваат мудроста на умирањето?
Никогаш не треба да се прекине врската меѓу постарите и младите
Папата Фрањо ја заврши катехезата со прашањето: Дали ова човештво, кое со сиот свој напредок ни изгледа како адолесцент роден вчера, ќе успее да ја врати благодатта на староста која цврсто го држи хоризонтот на нашата одреденост? Смртта е секако тешок премин во животот – истакна тој – но исто така е премин што го затвора времето на неизвесноста и го отфрла часовникот. Затоа што убавината на животот, која нема рок на траење, започнува токму тогаш. Но, се започнува со мудроста на тој маж и таа жена, постари луѓе, кои се способни да сведочат на младите. Мислиме на дијалог, на сојуз меѓу старите и децата, старите и младите и да се трудиме да не ја прекинеме таа врска. Постарите нека имаат радост да зборуваат и разговараат со младите, а младите да ги бараат постарите за да ја научат животната мудрост од нив – рече папата Фрањо.
Ватикан њуз/к.мк
