„Господи, колкупати да му простам на брата ми, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?“ (Матеј 18, 21)
Осуманесетото поглавие од Евангелието по Матеј е многу богат текст, во кој Исус им дава упатства на учениците какви да бидат односите во новонастанатата заедница. Прашањето што го поставува Петар ги опфаќа зборовите што Исус ги кажал набргу пред тоа: „Ако згреши против тебе братот твој…“1. Исус зборува и набргу потоа Петар го прекинува, како да сфатил дека не разбира што му рекол неговиот Учител. И тој му го поставува едно од најважните прашања во врска со патот што секој негов ученик треба да го следи. Колку пати е потребно да се прости?
„Господи, колкупати да му простам на брата ми, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?“
Прашувањето е дел од патувањето на верата. Оној кој верува ги нема сите одговори, но и покрај прашањата останува верен. Прашањето на Петар не е за гревот против Бога, туку што да се прави кога брат прави грев против другиот брат. Петар мисли дека добар е оној ученик кој може да прости до седум пати2. Тој не го очекува непосредниот одговор на Исус кој ја поместува неговата сигурност: “Не ти велам до седум пати, туку до седумдесетпати по седум” (Матеј18, 22). Учениците добро ги познавале зборовите на Ламех, крволочниот син на Каин, кој зборува за повторување на одмаздата до седумдесетпати по седум3. Исус, алудирајќи токму на ова тврдење се спротивставува на неограничената одмазда со бесконечно простување.
„Господи, колкупати да му простам на брата ми, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?“
Не станува збор за простување на личност која континуирано навредува, туку ние постојано да простуваме во нашето срце. Вистинското простување, она што прави да се чувствуваме слободни, обично се случува постепено. Тоа не е чувство, не е заборавање: тоа е изборот што треба да го направи верникот, не само кога се повторува навредата, туку и секогаш кога ќе падне на ум. За ова е неопходно да се прости седумдесетпати по седум.
Кјара Лубих пишува: „Исус […], затоа првенствено беше насочен кон односите меѓу христијаните, меѓу членовите на истата заедница. Затоа, пред сè така треба да се однесуваш спрема своите браќа во вера: во семејството, на работа, на училиште или ако си дел од твојата заедница. Знаете колку често сакате со дело, со соодветен збор, да ја надокнадите претрпената навреда. Знаеш дека поради различноста на карактерот, или од нервоза или други причини, недостатокот на љубов е чест кај луѓето кои живеат заедно. Запомнете дека само ставот на простување, секогаш обновен, може да го одржи мирот и единството меѓу браќата. Секогаш ќе имате тенденција да размислувате за грешките на вашите браќа и сестри, да се сеќавате на нивното минато, да сакате тие да се разликуваат од она што се… Треба да се навикнете да ги гледате со нови очи и себеси, секогаш прифаќајќи ги веднаш и до крај, дури и ако не се покајат »4
„Господи, колкупати да му простам на брата ми, кога ќе згреши против мене? До седумпати ли?“
Сите ние сме дел од заедницата на „простено“, бидејќи простувањето е дар од Бога, кој секогаш ни е потребен. Секогаш треба да бидеме воодушевени на неизмерната милост што ја добиваме од Отецот, кој ни простува ако и ние им простуваме на нашите браќа5.
Има ситуации во кои не е лесно да се прости, настани кои произлегуваат од политички, социјални, економски услови во кои простувањето може да добие димензија на заедницата. Има многу примери на жени и мажи кои успеале да простат дури и во најтешките околности, помогнати од заедницата што ги поддржувала.
Освалдо е Колумбиец. Му се заканувале со смрт и видел како го убиле неговиот брат. Денес тој раководи со селско здружение, кое се занимава со закрепнување на луѓе кои директно биле вклучени во вооружениот конфликт во неговата земја.
„Ќе беше лесно да се одговори на одмаздата со повеќе насилство, но јас реков не“, објаснува Освалдо: „Да се научи уметноста на простување е многу, многу тешко, но оружјето или војната никогаш не се опција за трансформација на животот. Патот на преобразбата е друг, тоа е да се умее да се допре човечката душа на другиот, а за да го направите тоа не ви треба гордост и сила: неопходна е понизност, која најтешко се гради”6
Летиција Магри
1 Mт 18, 15.
2 Бројот седум означува севкупност, комплетност: Бог го создава светот за седум дена (Бит 1, 1-2.4). Во Египет има седум години на изобилство и седум на глад (Бит 41, 29-30).
3 „Седум пати ќе се одмазди Каин, а Ламек седумдесет и седум“. (Бит 4:24).
4 К. Лубих, Word of Life октомври 1981 година, in eadem, Words of Life, уредено од Фабио Чиарди (Дела од Кјара Лубих 5; Città Nuova, Рим 2017), стр. 219.
5 Види молитва на Оче наш, Мт 6: 9-13.
6 Единството е името на мирот: стратегијата на Кјара Лубих, уредена од Мадалена Малтезе, Città Nuova, Рим, 2020 година, стр.37.
