Апелот на папата Фрањо за време на молитвата Ангел Господов е повик да се запре воената машинерија која го влече светот кон бездна без враќање.
Од Андреа Торниели
Одлуката целата традиционална неделна катехеза на Ангел Господов да ја посвети на апелот за мир покажува колку сериозна ја смета папата Фрањо заканата што е надвисната над светот. Тоа се случи само еднаш претходно, во првите месеци од неговиот понтификат, во врска со војната во Сирија. Сепак, двете ситуации не се споредливи, а денешната изгледа позагрозувачка поради можните катастрофални последици.
Двата апела на Папата – прво до претседателот на Руската Федерација да ја запре оваа спирала на насилство и смрт „за доброто на својот народ“, а потоа до претседателот на Украина да не ја затвора вратата за „сериозните предлози за мир“ беа придружени со подеднакво енергичен и загрижен апел до политичките лидери на народите да направат сѐ што е можно за да се запре оваа војна што избувна во срцето на христијанска Европа и да не се вовлекуваат во опасна ескалација.
Ова се тешки зборови, кои потсетуваат дека сите се протагонистите на решението преку преговори во овој конфликт, кој резултира со смрт на илјадници невини, милиони раселени луѓе, уништување на една земја, а сега се заканува да го повлече целиот свет во бездната на нуклеарниот холокауст, не може да бидат само лидерите на двете нации кои се директно вклучени.
Исто така, другите имаат должност силно да повикуваат на прекин на огнот и да промовираат иницијативи за дијалог за да преовладува она што папата Фрањо го нарекува „образец за мир“, наместо да продолжат да се применуваат „образци на војна“ останувајќи потчинети на лудото оружје, трка која за миг ја остава настрана еколошката преобразба заедно со надежта за меѓународен поредок, кој повеќе нема да се заснова на законот на најсилните и старите воени сојузи.
Недела по недела, месец по месец, од тој 24 февруари, кој го означи почетокот на војната која започна со руската инвазија на Украина, се чини дека сè се врти надолу како по инерција, како единствен можен исход да е победа на едниот над другиот. Недостигаше дипломатска креативност и храброст да се вложи во мир. Уште повеќе, недостигаше предвидување за да се постави прашањето каква иднина ја чека Европа и светот.
Минатиот април, во рок од еден ден, прво претседателот на Италијанската Република, Серџо Матарела, а потоа и државниот секретар на Светиот Престол, Пиетро Паролин, се повикаа на Хелсиншкиот договор кој во 1975 година означи значајна пресвртница за Европа, тогаш разделена со железната завеса, а за светот поделен на два големи блока. Папата Фрањо зборуваше за ова на 14 септември во главниот град на Казахстан, повикувајќи на нов „Хелсиншки дух“ и побара да се избегне зајакнувањето на спротивставените блокови.
Апелот на Папата за време на молитвата Ангел Господов во недела, 2 октомври, е повик in extremis со чувството на одговорност на сите, така што заедничкиот интерес на човештвото да надвладее над посебните интереси на големите сили. Има уште време.
Ватикан њуз/к.мк
