Размислување според Евангелието по Матеј 25,14-30, наменето за Шеснаесетатта недела по Педесетница
Драги браќа и сестри во Христа, во параболата за талентите, повторно ја споменуваме важноста доброто што ни е дадено да се умножи. Не е добро е да се закопа во земја и да се чува.
Талантите, пари се споменуваат во параболата. Добро знаеме дека Бог не создал пари, тоа е достигнување на човекот.
Бог нѐ повикува на еден вид меѓусебна размена за да можеме да си служиме едни на други според нашите способности и можности. Секој на овој свет е потребен не само со своето присуство, туку и од нивните корисни дарови за доброто на сите.
Претходно, кога немаше пари, луѓето морале да работат цел живот и имале потреба од нивната сила и способности. Кога дојделе парите, потребата за работа се повлекува во втор план, бидејќи веќе не било потребно да се работи за да се живее. Неопходно е да се соберат пари на различни начини, а потоа да се обезбеди сигурна иднина без проблеми. Така доаѓа идејата за штедење за да се обезбеди иднината. Ваквото размислување е во ред, бидејќи се случува нивата да роди, но и да не роди, но потребно е да се живее.
И како што велат: „стапот има два краја”, па така се случува луѓето наместо да собираат за живот, собираат богатство заради богатството. И богатството за многумина се претвори во задоволство.
Апостол Павле поттикнува: „Кој не работи труди, нека не јаде“
Да се работи е Божја заповед, дадена од почетокот за да се искупи човекот за вината на Адам. И покајанието е дар Божји, тоа е духовен лек кој го враќа изгубениот човек. Така, работата е лек за нас и голема придобивка за другите. И ако сме мрзливи, правиме штета на самите себе, но и на другите, отстапувајќи од спасението, бидејќи тие не добиваат поддршка од нас.
Но, ако има пари, дали е потребно да се работи?
Во денешното општество, преовладува мислењето дека ако се има пари, се има сѐ – со капа и шака! Така, за многумина парите се сменија од „средство“ во цел во животот.
Постои терминот: живи и мртви пари. Живите пари се оние што ви носат профит, а мртвите пари се оние што само се кријат.
Какви пари сакаме да имаме? На крајот на краиштата, мртвите ќе бидат во ваши раце и така ќе имаш сигурност дека ги поседуваш. Ако инвестираш вистински пари во бизнисот тоа е ризик: можете да го умножите профитот, а може и да изгубите. Стравот доаѓа, проследено со неработењето. Како резултат на тоа следува ништо.
Параболата нѐ не охрабрува да заработуваме, туку да работиме. Третиот слуга, иако не го потрошил својот талант, не го и искористил. И никој немал корист од тоа. Се разбира, следниот пат нема да му доверат ништо, дури и ќе му го одземат и тоа што го има за да не „лаже непотребно“ и да го даде на оној кому му е потребно.
После една ваква парабола, да размислиме за нашите животи и да се прашаме: „Неопходно е да се сфати преку параболата дека Бог дава постепено, и ако не сте искористиле еден талент, тогаш врз основа на што ќе ви даде дури 10 одеднаш? И таквите „постојано сиромашни“ луѓе во животот можат да согледаат дека имале многу неискористени можности во минатото, не успеале да ги искористат и да ги умножат, а можеби и едноставно не сакале, наоѓајќи различни изговори. Постојано има изговори, но животот не се промени. Тогаш зошто се жалиш?..
Од материјално до духовно
Простете ми на ваквиот вовед во оваа тема, која Исус ја покрена веројатно пред работниците и бизнисмените од тоа време. На крајот на краиштата, „талантот” бил валута во тоа време, бидејќи еден талант тежел 34 килограми чисто злато. Замислете само дека господарот дал 34 килограми чисто злато …? Навистина ова е вистински почетен капитал!
Таквата поука за талантите, парите, за работата, за инвестициите ни служи за да го разбереме нашето однесување во Царството Божјо, а зборот „благодат“ мора да го замени зборот „талант“. Сето она што Бог ни го даде во овој живот е без наша заслуга. Добивме многу за животот, бидејќи дојдовме голи на овој свет. Што правиме со благодатта што ни е дадена на самото Крштевање?
Зарем тоа понекогаш не е за нас, како пари: мртви, односно неактивни?
Дај Боже да е живо – активно, ако ги умножуваме и имаме добивка, профит.
Мрзеливоста е осудена затоа што таа е бесплодна, во неа нема живот. Ова може да го потврдат оние кои долго време доживуваа внатрешна суша.
Секоја недела многумина од нас го посетуваат храмот, често се молат, ја примаат радосната вест… И што правиме понтаму? Дали ги умножуваме или ги закопуваме талантите во длабочините на нашата душа? Понекогаш стануваме како човек, кој откако ќе слушне смешна приказна, не кажува на никого, туку се потсетува на неа во себе и се смее сам?
Што се случува со нас кога ги читаме овие „духовни мисли“ кои исто така ни се дадени … Дали ќе им ги пренесеме на другите? Или….?
Ајде сега да размислиме за нашата ефикасност, без да ја криеме: Зашто секому што има ќе му се даде и преумножи, а оној што нема ќе му се одземе и она што го има.
За да не се однесуваат на нас евангелиските зборови:„Фрелете го во крајна темнина. Таму ќе биде плач и крцкање со заби!
о.В./к.мк
