Стравот да се биде слободен, опасностите од апстрактното во споредба со конкретниот живот, стилот на близина со Божјиот народ. Ова се некои од темите опфатени во разговорот на папата Фрањо со словачките Исусовци, известува списанието за Исусовците La Civiltà Cattolica.
Средбите на папата Фрањо со Исусовците за време на неговите апостолски патувања секогаш се срдечни и семејни. Таков беше случајот со Словачка, кога на 12 септември во Апостолската нунцијатура во Братислава помина околу час и половина со своите браќа Исусовци присутни во Словачка. La Civiltà Cattolica, списание на Дружбата Исусова во најновото издание информираше за оваа средба и разговорот помеѓу Папата и словачките Исусовци. Папата Фрањо имаше уште една кратка средба со оците Исусовци на 14 септември, по Божествената Литургија, кога го посети персоналот на Домот за духовните вежби, кои не можеа да учествуваат на Литургијата затоа што беа зафатени со подготовка за прием на присутните бискупите.
Операција и здравје
Разговорот со Исусовците во Словачка беше срдечен и искрен, како што може да се забележи од одговорот на прашањето за неговата здравствена состојба. „Сѐ уште сум жив. Иако некои сакаа да бидам мртов“, иронично рече папата Фрањо, додавајќи дека е свесен за фактот дека имало дури и средби меѓу прелатите кои мислеле дека Папата е посериозно болен од она што е кажано. Тие подготвуваа конклава “, рече Папата, осврнувајќи се на операцијата минатиот јули, потсетувајќи дека медицинскиот персонал го убедил да ја прифати операцијата.
Пастирски стил на близина
Зборовите на Папата се одеа од здравје до пастирска грижа, кој препорача на Исусовците четири типа на блискост за нивната работа во Словачка. Блискост со Бога. Блискост меѓу браќата, блискост со бискупот и Папата и блискост со Божјиот народ. Во овој поглед, тој се осврна на она што го опиша како „најубавото нешто што им го кажал некој Папа на Исусовците“, односно на зборовите на Свети Павле VI при ХХХII Генералното собрание, имено, онаму каде што има крстопати, таму се Исусовците. „Ќе создадеме проблеми. Но, она што ќе нѐ спаси за да не паднеме во глупави идеологии е нашата блискост со Божјиот народ“.
Страв од крстопат
Одговарајќи на прашање, Папата се задржа на страдањето на Црквата во тој момент, „искушението да се вратиме назад“. Тој го опишува како „идеологија што ги колонизира умовите“. Тоа не е универзален проблем, но е специфичен за црквите во некои земји. „Во свет толку условуван од зависности и виртуелност, се плашиме да бидеме слободни“, рече тој во еден од централните пасуси, потсетувајќи дека зборувал за тоа на неговиот прв јавен настап во Братислава, наведувајќи го како пример големиот инквизитор на Достоевски. „Се плашиме да продолжиме со пастирското искуство“, рече тој, мислејќи на работата направена за време на Синодата за семејството „за да стане јасно дека паровите кои се во втора заедница повеќе не се осудени на пекол“. „Се плашиме да ги придружуваме луѓето со различна сексуална ориентација. Се плашиме од крстосницата на нашиот пат, за што зборуваше свети Павле VI“. „Ова“, објаснува тој, „е зло на моментот: да се бара патот на строгост и клерикализам, кои се две перверзии“.
Според папата Фрањо, денес Господ сака општеството да биде слободно, со молитва и проникливост. Не станува збор за „пофалби за претазливост“: она што го истакнува Фрањо е дека „враќањето назад не е вистинскиот пат“, туку треба „напредува со проникливост и послушност“.
Што се однесува до недостатокот на ревност, папата ги повика Исусовците да знаат дали се работи за лична или заедничка пустелија, исто така потсетувајќи дека многу е важно да се познаваат добро вежбите.
Родовата идеологија е опасна
Едно од прашањата се однесува на идеолошка колонизација и родовата идеологијата. „Идеологијата секогаш има ѓаволски шарм затоа што не е овоплотена“, одговори Папата, нагласувајќи дека живееме во цивилизација на идеологии и „ние мора да ги препознаеме во нивните корени“. Идеологијата за „родот“ за која зборувате е опасна, да. Како што јас разбирам, таква е затоа што е апстрактна во однос на конкретниот живот на човекот, како човек може апстрактно да одлучи дали и кога ќе биде маж или жена. За мене, апстракцијата е секогаш проблем“, рече Папата, потсетувајќи дека„ ова нема никаква врска со прашањето за хомосексуалноста“. Ако постои хомосексуална двојка, „можеме пастирски да се грижиме за нив за да можат да го сретнат Христос. Кога зборувам за идеологија, објаснува тој, зборувам за „апстракција за која сѐ е можно, а не за конкретен живот на луѓето и нивната вистинска ситуација“.
Претпочитам да проповедам
Во однос на јудео-христијанскиот дијалог, неопходно е да се избегне неуспехот „поради недоразбирања, како што понекогаш се случува“, рече Папата. Така, во едно од прашањата, папата Фрањо е прашан како се однесува кон луѓето што гледаат со сомнеж кон него. Во тој поглед, тој се осврна на една голема католичка телевизија која постојано зборува лошо за него. „Лично, можеби заслужив напади и навреди затоа што сум грешник“, вели тој, „но Црквата не го заслужува тоа, тоа е дело на ѓаволот“. Папата знае дека има и духовници кои даваат лоши коментари за него и смета дека понекогаш му недостасува трпение, особено кога донесуваат пресуди без да влезат во вистински дијалог. Но и покрај тоа – истакна Папата – тој оди напред без да влезе во „нивниот свет на идеи и фантазии“. „Претпочитам да проповедам“, вели тој. Исто така, посочи дека некои го обвинуваат дека не зборува за светоста, туку секогаш за социјални теми и дека е „комунист“. „Но сепак“, забележува тој, „напишав цел Апостолски поттик за светоста, Gaudete et Exsultate“.
Да се разберат причините за миграцијата
Во однос на миграцијата, Папата повтори дека не смееме само да прифаќаме мигранти, туку и да ги заштитуваме, поттикнуваме и интегрираме и дека исто така мора целосно да ги разбереме причините за појавата, да разбереме што се случува во Средоземното Море и какви се „игрите на моќ кои влијаат на ова море за контрола и доминација “
Ватикан њуз/к.мк
