Во својата катехеза, папата Лав го истакнува значењето на братството во нашите животи и го опишува како нешто „длабоко човечко“. Тој објаснува дека иако денешните војни, тензии и конфликти го прават братството да изгледа тешко, без него „не би можеле да преживееме, да растеме или да учиме“.
На Генералната аудиенција во среда, 12 ноември 2025 година, на која присуствуваше на плоштадот Свети Петар присуствуваше и епископот Киро Стојанов, папата Лав продолжи да размислува за смртта и воскресението на Христос и како живеењето на оваа пасхална духовност во нашиот секојдневен живот „го исполнува животот со надеж и нè охрабрува да вложуваме во доброто“.
Покрај тоа, тој истакна како ова ни помага да го негуваме братството, што е „без сомнение еден од големите предизвици за современото човештво, како што јасно истакнуваше папата Фрањо“.
Братството не е невозможен сон
Папата Лав нагласи дека братството доаѓа од она што е „длабоко човечко“. Како човечки битија, имаме способност да создаваме односи и врски со другите. Без овие односи, изјави Папата, „не би можеле да преживееме, да растеме или да учиме“. Кога коегзистираме и живееме заедно, тогаш нашата човечност е „најдобро исполнета“.
Од друга страна, ако се повлечеме во себе, ризикуваме да станеме осамени и, потенцијално, нарцисоидни бидејќи сме загрижени само за себе. „Другиот потоа се сведува на некој од кого можеме да земеме, без никогаш навистина да бидеме подготвени да дадеме, да се понудиме себеси“, објасни папата Лав.
Братството не може и не смее да се зема здраво за готово, иако денешните конфликти, војни, социјални тензии и чувства на омраза изгледа дека се спротивни на ова. Сепак, истакна Папата, „братството не е прекрасен, а невозможен сон; тоа не е желба на малкумина заблудени“.
Но, за да го пронајдеме противотровот за болестите што се обидуваат да го надвладеат братството, продолжи тој, мора да се свртиме кон изворот каде што можеме да бидеме зајакнати – односно, кон Бога.
Сите сме браќа и сестри
Братството потекнува од древен корен што значи „да се грижиш, да имаш нешто на срце, да поддржуваш и да одржуваш“. Добар пример е улогата на брат или сестра или, генерално, да се биде дел од исто семејство. Сите знаеме дека несогласувањата и поделбите можат да ги ранат односите, без разлика дали се во рамките на семејствата или меѓу туѓинци.
Затоа, денес е поголема потребата да се размисли за поздравот што Свети Фрањо од Асизи го користел за да им се обрати на сите, без разлика кои биле: „Omnes fratres“. Ова значи „сите браќа“ и ги става сите на исто ниво, признавајќи го нивното заедничко достоинство.
Векови подоцна, папата Фрањо го следеше овој пример со својата енциклика Fratelli tutti. Ова „tutti“ е „суштинска карактеристика на христијанството“. Ова братство, истакна папата Лав, се темели на заповедта на Исус: „Благодарение на Него, Кој нè возљуби и се даде Себеси за нас, можеме и ние да се сакаме еден со друг и да ги дадеме нашите животи за другите“.
Љуби како што Исус нè сака нас
Како што вели Евангелието според Иван, Исус нè љубеше до самиот крај. Пред Неговото страдање, знаејќи што ќе се случи, Тој „доживува најстрашна мака и напуштеност“. Но, за само три дена, започнува нова историја со Неговото Воскресение. Со ова, учениците „стануваат целосно браќа и сестри“ затоа што „го препознаваат како Воскреснатиот, го примаат дарот на Духот и стануваат Негови сведоци“.
На крајот, папата Лав ги повика сите да ги поддржат своите ближни во услови на предизвици и тешкотии. Браќата и сестрите „не им го вртат грбот на оние на кои им е потребна помош, туку плачат и се радуваат заедно во активното стремење кон единство, вера и меѓусебна доверба“, рече тој.
Повикани сме да се сакаме едни со други како што Христос нè сакаше нас. Папата изјави дека „братството што го дава Христос… нè ослободува од негативната логика на себичноста, поделбите и ароганцијата и го враќа нашиот првобитен повик, во име на љубовта и надежта што се обновуваат секој ден“. Воскресението Христово ни го покажува патот да го достигнеме – преку тоа што ќе бидеме „сите браќа и сестри“.
Ватикан њуз/к.мк
