Во денешното евангелие, Исус ја завршува молитвата со повик и заповед: „Лазаре, излези надвор.“ И денес ни зборува на нас: Излезете од гробовите на вашите гревови, излезете од темнината на гревот во светлина. Не живеј во темнина и страв, туку живеј во светлината на евангелието и верата.
Кога Лазар излегол од гробот, Исус заповедал: „Одвиткајте го и оставете го да оди.“ И на нас ни зборува: ослободете се од сите окови и синџири на гревот и одете слободно живеејќи ја верата.
Исус го воскресна, физички го оживеа Лазар. И порано, Исус оживувал: ќерката на Јаир (Лука 8,41), син на вдовица од Наин (Лука 7,11), но овој пат Исус враќа во живот по четири дена тело кое смрди. Ако може да го врати во животот веќе распаднатото тело, тогаш сигурно може да ги залечи сите наши рани. Затоа, Исус ја прашува Марта дали верува во него. И тој денес нè прашува: „Дали веруваш во ова; дали веруваш дека јас сум воскресението и животот; дали веруваш дека можам да ја излечам целата твоја болка и да ги лекувам раните; веруваш ли дека сум и воскресение и живот, и двете? “
Исус ветува воскресение, но истовремено нѐ повикува да ја живееме целосно верата. Воскресението на Лазар не е само ветување за нашето идно воскресение, туку повик да се живее полнотата на животот сега, овде и дека животот ќе продолжи и по земната смрт.
Дали веруваш дека Исус те повикува, како Лазар, да излезеш од твоите гробови и да живееш живот полн со вера? Веруваш ли дека и на тебе ти зборува да се ослободиш од ропството на гревот и да одиш слободно, да живееш живот со вера. Но, како да се постигне таква слобода? Како да излезеш од гробот на гревот и темнината? Марта и Марија се наш пример и патоказ како да се излезе од гробот и да се ослободиме. „И сестрите му испратија гласник на Исус“ (Иван 11,3), стои во денешното евангелие. И ние треба да му испратиме на Исус „гласник“ и „глас“, како Марта и Марија, а тоа го правиме кога ќе поминеме време во молитва и дружење со Бога во светите Тајни.
Кога ја добил пораката дека Лазар е тешко болен, Исус останал таму уште два дена. Понекогаш ни се чини дека Бог не ги слуша нашите молитви и плаче, но Бог знае сè, неговото време и нашето време не се исти.
Кога Исус му нареди на Лазар да излезе од гробот, тогаш самиот Исус не го одврзал и го ослободил, туку им наредил на другите да го одврзат.
Одврзувањето на врските на гревот и ослободувањето е наша постојана задача затоа што на овој начин учествуваме во раѓањето на нов живот, што го прави и самиот Бог.
Бог исто така ни дава надеж и после смртта. Токму се „последните работи“ се она кои ни даваат надеж, ако ги погледнеме во светлината на верата. Оној што, напротив, гледа само на земското и сака да најде конечна среќа тука, во суштина нема надеж. Однатре е празен, бидејќи е фиксиран само однадвор и површно.
Нека Бог, преку застапништво на Пресвета Богородица, ни дарува нашиот живот и секој наш ден да го примиме како негов дар! Имаме одговорност и треба да бидеме зафатени за Божјата чест, да бидеме во служба на нашите ближни и да го остваруваме тоа. Тогаш ќе одиме во пресрет на полни со надеж и доверба.
Да излеземе и ние од гробовите на гревот и темнината!
Дарко Фикет/к.мк
