Папата Лав XIV замина на своето прво апостолско патување, кое го носи во Турција и Либан од 27 ноември до 2 декември
Како што беше за папата Бенедикт XVI со Светскиот ден на младите во Келн во 2005 година, и како што беше за папата Фрањо со Денот на младите во Рио де Жанеиро во 2013 година, првото патување на папата Лав XIV го води до дестинација веќе планирана од неговиот претходник.
Тој ќе го посети Изник, во Турција, за да ја одбележи 1700-годишнината од Првиот Никејски собор, и воено разорениот Либан, со цел да го одржи ветувањето дадено од папата Фрањо, иако војната и болеста го спречија да го исполни.
Првото апостолско патување на еден папа е предодредено да го одбележи неговиот понтификат. Папата Павле VI, кој во јануари 1964 година направи историско поклонение во Светата Земја, го прегрна Цариградскиот патријарх, Атенагора. Папата Иван Павле II го своето прво патување го имаше во Пуебла, Мексико. А папата Фрањо прегрна милиони млади луѓе во Бразил.
По единствена случајност, патувањето што започнува во четврток, кое ќе го однесе папата Лав прво во Анкара, Истанбул и Изник, а потоа во Бејрут, претставува речиси географска синтеза на две главни теми што се појавија во овие први месеци од неговиот понтификат: единство и мир.
Единството е во срцето на првата фаза, со цел да се одбележи Никејскиот собор, кој неизбришливо ја обележа историјата на Црквата преку прогласување на верата во Исус Христос, Синот Божји.
Нема смисла да се крие тоа: треба да ја разгледаме средбата во Никеја во светлината на раната на поделената Црква, рана која продолжува да крвари и која во последниве години предизвика нови поделби.
Да се вратиме со живо сеќавање на времето кога Црквите беа обединети, на соборот што исто така се одржа со цел да се обедини датумот на Велигден, е знак на надеж.
Размислувањето за единството на Црквата, единството меѓу Црквите, екуменскиот дијалог, враќањето кон корените на Евангелието, на Отците, на првите собори, е начин да дозволиме да бидеме ранети од Исусовите зборови: „ да бидат сите едно; како што си Ти, Оче, во Мене и Јас во Тебе, така и тие да бидат во нас, за да поверува светот дека Ти си Ме пратил“.
Единството на верниците во Христа има непроценлива вредност, не само за проповедање на Евангелието, туку и за мирот во светот.
Овој мир сè уште недостасува токму во земјата каде што Исус го живеел својот земен живот, особено на израелските и палестинските територии, како и во Либан, бомбардиран од израелската армија за да ги нападне милитантите на Хезболах.
Втората фаза од апостолското патување го води папата Лав XIV во регион обележан со конфликти кои одзедоа многу голем број човечки животи, особено цивили, посебно пак деца.
Папата Лав се претстави пред светот со првите зборови што ги изговори Исус по Воскресението: „Мир со сите вас!“
Сега, тој оди да ги истражи раните на народ кој со децении не познава мир. Тој оди да го донесе својот невооружен сведок на место каде што, дури и во последните денови, одекнува злокобниот рик на бомбите, со цел да каже „не“ на наводната неизбежност на војната, омразата и насилството.
Тој оди да ги утеши христијаните кои живеат во таа земја и во соседните и кои се во искушение да ја напуштат својата земја, да ги потсети колку е драгоцено нивното присуство и колку е драгоцено нивното сведоштво за братство и мирен соживот со оние кои припаѓаат на други религии.
Ватикан њуз/к.мк
