Папата Лав го објави Aпостолското писмо „In unitate fidei“ по повод годишнината од Никеја
Пред неговото претстојно Aпостолско патување во Турција, папата Лав XIV го објави Апостолското писмо „In unitate fidei“ по повод 1700-годишнината од Никејскиот собор, поделено на 12 точки, со надеж дека ќе „ја охрабри целата Црква да го обнови својот ентузијазам за исповед на верата“.
Пред неговото претстојно апостолско патување во Турција, папата Лав XIV во недела, 23 ноември 2025 godina, на празникот на Христос Царот, го objavi апостолското писмо „In unitate fidei” по повод 1700-годишнината од Никејскиот собор.
Целото Писмо, кое се надева дека „ќе ја охрабри целата Црква да го обнови својот ентузијазам за исповед на верата“, е поделено во дванаесет точки.
Во 2025 година, Католичката црква ја одбележува 1700-годишнината од Првиот Никејски собор, свикан во 325 година од нашата ера од страна на царот Константин I во градот Никеја.
Претстојното патување на папата Лав во Турција ќе го однесе во Анкара, Истанбул и Изник, некогаш познат како Никеја, по повод 1700-годишнината од Првиот Вселенски собор.
Вселенскиот собор имал за цел да се справи со теолошките спорови и да воспостави обединета христијанска наука, а неговите резултати вклучувале потврдување на Христовата божественост и формулирање на Никејското верување.
Имајќи го ова предвид, Писмото на папата Лав, пред сè, е повик за единство.
„Во единството на верата, прогласено од почетокот на Црквата“, го започнува својот текст Папата, „христијаните се повикани да одат во хармонија, чувајќи го и пренесувајќи го дарот што го примиле со љубов и радост“, потсетувајќи: „Ова е изразено во зборовите на Символот на верата: „Верувам во едниот Господ Исус Христос, Единороден Син Божји… за наше спасение слезе од небото.““
Папата потсети дека оваа вистина била толку успешно формулирана пред 1700 години од страна на Никејскиот собор, првиот екуменски собир во историјата на христијанството.
„Верувам дека веруваме“ ни дава надеж
Папата истакна дека пред своето Апостолско патување сака да го привлече вниманието на Црквата за исповед на верата.
„Со векови“, рече тој, „ова постојано исповедање на верата е заедничко наследство на христијаните и заслужува да се исповеда и разбира на секогаш нови и релевантни начини“.
„Со векови, неговото постојано исповедање на верата е заедничко наследство на христијаните и заслужува да се исповеда и разбира на секогаш нови и релевантни начини“
Во оваа Света Година, посветена на темата Христос нашата надеж, Папата го нарече „провидоносна случајност“ што ја славиме и 1700-годишнината од Првиот Вселенски собор во Никеја.
Папата рече дека прогласувањето на Соборот во 325 година од нашата ера за верата во Исус Христос, Синот Божји, „е срцето на христијанската вера“. „Дури и денес, за време на секоја неделна евхаристиско славење“, призна тој, „го молиме Никејско-цариградскиот Символ на верата, исповед на верата што ги обединува сите христијани“.
Покрај тоа, „Во овие тешки времиња во кои живееме, меѓу толку многу грижи и стравови, закани од војна и насилство, природни катастрофи, тешки неправди и нерамнотежи, како и глад и беда што ја претрпуваат милиони наши браќа и сестри“, продолжи Папата, „оваа вера ни дава надеж“.
Она што нè обединува е поголемо од она што нè разделува
На крајот, Никејскиот собор е релевантен денес поради неговата голема екуменска вредност. Всушност, постигнувањето единство меѓу сите христијани беше една од главните цели на последниот собор, Вториот ватикански собор. Пред точно триесет години, Свети Иван Павле II дополнително ја промовираше оваа соборска порака во својата енциклика Ut Unum Sint (25 мај 1995 година).
Благодарение на Бога, екуменското движење постигна многу во последните шеесет години.
„Вистина е дека целосно видливо единство со православната и источните православни цркви и со црковните заедници родени од Реформацијата сè уште не е постигнато“, призна Папата.
„Сепак, екуменскиот дијалог, заснован на едно крштевање и Никејско-цариградскиот Символ на верата“, забележува папата Лав, „нè наведе да ги препознаеме членовите на другите цркви и црковни заедници како наши браќа и сестри во Исус Христос и повторно да ја откриеме единствената универзална заедница на Христовите ученици низ целиот свет“.
Потсетувајќи дека христијаните „делат иста вера во едниот и единствен Бог, Отецот на сите луѓе; заедно го исповедаме едниот Господ и вистински Син Божји, Исус Христос, и едниот Свети Дух, кој нè вдахновува и нè поттикнува кон целосно единство и заедничко сведоштво за Евангелието“, тој истакна: „Навистина, она што нè обединува е многу поголемо од она што нè разделува!“
„Во светот кој е поделен и растргнат од многу конфликти“, потврди папата Лав, „единствената универзална христијанска заедница може да биде знак на мир и инструмент на помирување, играјќи одлучувачка улога во глобалната посветеност на мирот“.
„Во свет кој е поделен и растргнат од многу конфликти, единствената универзална христијанска заедница може да биде знак на мир и инструмент на помирување, играјќи одлучувачка улога во глобалната посветеност за мир.“
Папата Лав потсети дека неговиот претходник папа, Свети Иван Павле II, „нè потсети, особено, на сведоштвото на многуте христијански маченици од сите цркви и црковни заедници“, повторувајќи како „нивното сеќавање нè обединува и нè поттикнува да бидеме сведоци и миротворци во светот“.
Никејската вера може да биде референтна точка на нашето патување
Папата нагласи колку е важно оваа служба да се извршува веродостојно и дека тоа бара „заедничко одење за да се постигне единство и помирување меѓу сите христијани“.
„Никејското верување може да биде основа и референтна точка за ова патување“, рече тој, истакнувајќи дека „ни нуди модел на вистинско единство во легитимна различност“.
„Затоа“, рече тој, „мораме да ги оставиме зад себе теолошките контроверзии кои ја изгубиле својата причина за постоење за да развиеме заедничко разбирање, а уште повеќе, заедничка молитва до Светиот Дух, за да нè собере сите заедно во една вера и една љубов“.
Сепак, тој појасни: „Ова не подразбира екуменизам кој се обидува да се врати во состојбата пред поделбите, ниту пак е меѓусебно признавање на моменталниот статус кво на различноста на црквите и црковните заедници“, туку „напротив“, продолжи тој, „тоа е екуменизам кој гледа кон иднината, кој бара помирување преку дијалог додека ги споделуваме нашите дарови и духовно наследство“.
Востанавувањето на единството меѓу христијаните, рече Светиот Отец, „не нè прави посиромашни; напротив, нè збогатува“.
На крајот, папата Лав XIV го заврши своето Писмо со повик за заедничка молитва, повикувајќи го „Светиот Дух да нè придружува и води во оваа работа“.
Ватикан њуз/к.мк
