За време на молитвата Ангел Господов на споменот на сите верни починати, папата Лав XIV размислува за надежта во воскресението и важноста на сеќавањето на оние што починале пред нас.
Обраќајќи им се на верниците собрани на плоштадот „Свети Петар“ во недела, 2 ноември 2025 година, папата Лав XIV се осврна на значењето на првите неколку дена од ноември, кога Црквата го одбележува празникот на сите светци и споменот на сите верни починати. Папата рече дека во овие денови „воскресението на распнатиот Исус од мртвите фрла светлина врз судбината на секој од нас“.
Цитирајќи го Евангелието според Иван, тој потсети на зборовите на Исус: „А волјата на Отецот, Кој Ме прати, е оваа: од сè што Ми дал да не погубам ништо, туку да го воскреснам во последниот ден“.
Размислувајќи за овие зборови, Папата нагласи дека „фокусот на Божјите грижи е јасен“, а тоа е „дека никој не треба да загине засекогаш и дека секој треба да има свое место и да зрачи со својата единствена убавина“.
Заедница што ги обединува разликите
Потсетувајќи се на претходниот ден одбележувањето на Сите Светии, папата Лав го опиша како „заедница на разлики што, така да се каже, го проширува Божјиот живот на сите негови ќерки и синови кои сакаат да учествуваат во него“. Секое човечко суштество, рече тој, носи желба „за признание, внимание и радост“. Цитирајќи го „Spe Salvi“ од папата Бенедикт XVI , тој додаде дека изразот „вечен живот“ дава име на овој копнеж. „не време без крај“, додаде тој, „туку да се биде толку потопен во океанот од бесконечна љубов што времето, пред и потоа повеќе не постои“.
„Оваа полнота на живот и радост во Христа“, продолжи папата Лав, „е она на што се надеваме и го очекуваме со сето наше битие.“
Сеќавајќи се на оние што заминаа пред нас
Потоа Светиот Отец се осврна на Споменот на сите души, истакнувајќи како „секогаш кога смртта дефинитивно одзема глас, лице или цел свет, внатрешно ја разбираме Божјата грижа никој да не загине. Всушност, секоја личност е цел свет“.
Тој размислуваше за важноста на сеќавањето, нарекувајќи го „толку скапоцено, а сепак толку кревко“. Без сеќавањето на Исус – „на неговиот живот, смрт и воскресение“ – рече тој, „огромното богатство на секојдневниот живот ризикува да биде заборавен“. Сепак, во Христос, продолжи тој, „дури и оние на кои никој не се сеќава или кои историјата се чини дека ги избришала, секогаш остануваат во своето бесконечно достоинство“.
Надеж што гледа напред
Потоа папата Лав ги потсети собраните верници дека христијаните отсекогаш се сеќавале на починатите во Евхаристијата, „молејќи се во Евхаристиската молитва за оние што им се драги“. Од тука, рече тој, „произлегува надежта дека никој нема да загине“.
Тој ги повика верниците при посета на гробиштата да посветат време на „тишина што ја прекинува вревата и грижите на животот“, поттикнувајќи ги да се сеќаваат и да чекаат со надеж. „Како што молиме во Символот на верата: „Го чекам воскресението на мртвите и живот во идниот век.“
„Затоа, да мислиме на иднината“, заклучи папата Лав, „зашто не сме ниту заробени во минатото ниту во сентиментални солзи од носталгија. Ниту пак сме запечатени во сегашноста како во гроб.“
Ватикан њуз/к.мк
