Мисли на Црковните отци за бракот и воспитувањето на децата

За сите сегашни и идни сопружници и родители!

1.Вистинско богатство и голема среќа е кога мажот и жената живеат во слога, соединети еден со друг како едно тело… Таквите сопружници, дури и да живеат во сиромаштија и да се доста скромни, можат да бидат посреќни од сите останати, затоа што се насладуваат со вистинската среќа и секогаш живеат мирно. Тие кои живеат во таква брачна заедница ништо не може премногу да ги растажи, ниту да им ја наруши тивката среќа (Свети Иван Златоуст).

2.Бракот и оној кој е слаб го прави двојно посилен. Заедничките грижи на сопружниците им ја олеснуваат тагата, заедничката радост ги воодушевува и двајцата. На еднодушните сопружници и богатството им е поудобно, а во сиромаштијата еднодушноста им е поудобна од богатството. Брачните окови им служат како извор за совршена мудрост и желба, како печат за нивната голема потребна приврзаност (Свети Гргур Назијански).

3.Блажен е оној кој ги воспитува децата како што на Бога му е мило (Свети Ефрем Сириски).

4.Немање грижа за децата е најголем од сите гревови и овој води до безбожнштво. Доброто воспитување не се состои со дозволување пороците да се развијат, со цел потоа обидувајќи се да се отстранат. Неопходно е да се направи сѐ со цел нашата природа да биде недостапна за пороците. Нема да се грижиме за богатството кое би им го оставиле на децата; ќе ги подучуваме на доблестите и за нив ќе бараме Божји благослов, бидејќи токму тоа е најголемото, неискажливо богатство кое секојдневно донесува сѐ повеќе дарови. (Свети Иван Златоуст).

5.Додека душата сѐ уште може да се обликува, додека е толку мека и нежна, како восок, лесно да го прифаќа сето она што ќе се втисне во неа, потребно е веднаш и од самиот почеток да се поттикнува на добро. Кога ќе се појави разумот, а и разбирањето ќе почне да делува, веќе треба да бидат поставени основите темели и да се применуваат примери на побожноста. Тогаш разумот ќе го диктира само тоа што е корисно, а навиката ќе го олесни успехот (Свети Василиј Велики).

6.Раѓањето никого нема да го направи татко; тоа единствено може да го направи само добрата поука; носењето во утробата не ја прави мајка, туку доброто воспитување. Доколку децата кои си ги родил ја добијат од тебе потребната поука и со твојот труд ќе бидаат воспитани во доблестите, тогаш тоа ќе биде темел и почеток на твоето спасение. На тој начин, освен наградата за сопствените добри дела, ќе добиеш и голема награда за нивното воспитување и поука (Свети Иван Златоуст).

7.Ако добрите поуки се втиснат во душата додека е сѐ уште нежна, никој нема да може да ги избрише кога ке станат како тврди отпечатоци, исто како восокот (Свети Иван Златоуст).

Битно.нет/З.А.

Не е дозволено преземање на оваа содржина или делови од неа за понатамошно користење во печатена, дигитална или било која друга форма на умножување без писмена дозвола од редакцијата на Католици.мк